Wieloletnie doświadczenie w branży grzewczej (kominki, piece, ekopiece, kotły grzewcze, solary) oraz wellness-spa (sauny, łaźnie parowe, wanny SPA, baseny), stała współpraca z renomowanymi producentami oraz prowadzone prace badawczo-rozwojowe, pozwalają nam na rozwiązanie każdego problemu i profesjonalne doradztwo w zakresie oferowanych przez nas produktów.

Poniżej lista najczęstszych pytań, jakie otrzymujemy. W celu sprawniejszego odszukania odpowiedzi pytania zostały podzielone tematycznie: kominki, sauny, łaźnie, wanny SPA, mechaniczne wyciągi kominowe spalin.

Nie znaleziono słowa kluczowego.

• Kominki, wkłady kominkowe
  • Co jest niezbędne do prawidłowego spalania drewna ?

    Nawet najdokładniej wybudowany kominek i odpowiednie drewno nie zagwarantują dobrego działania kominka, jeżeli nie zapewni się wystarczającej ilości powietrza do spalania.

    Właśnie zbyt mała ilość powietrza do spalania to najczęstsze powody złego funkcjonowania kominków.

    Drewno do spalania potrzebuje tlenu - kominek otwarty potrzebuje bardzo dużo powietrza - zużywa ok. 200 - 1000 m 3 powietrza w ciągu godziny, kominki za wkładami - ok. 6-8 m 3 (dla porównania przez dziurkę od klucza w drzwiach zewnętrznych do domu dostaje się ok. 6 m 3 powietrza w ciągu godziny, zaś kubatura pokoju o powierzchni 35 m 2 wynosi ok. 95 m 3 ). Wynika z tego, że np. kominek otwarty wysysa w ciągu godziny kilkanaście razy więcej powietrza niż kubatura pomieszczenia, w którym się znajduje.

    Poprzednio kiedy domy nie były tak szczelne jak obecnie, pewna ilość świeżego powietrza dostawała się do domu w sposób naturalny - poprzez nieszczelności w drzwiach i w oknach. Powodowało to jednak, że osoby przebywające przy kominku mogły odczuwać nieprzyjemny przeciąg.

    Obecnie kiedy domy buduje się w technologii bardzo szczelnej, kominki mogą sprawiać, powstawanie silnego podciśnienia, co z kolei spowoduje cofanie się dymu do pomieszczenia. Dlatego też konieczne jest doprowadzenie do paleniska świeżego powietrza z zewnątrz. Powietrze doprowadza się pod kominek lub w pobliżu pieca wolno stojącego. Niektóre nowoczesne wkłady kominkowe lub kozy posiadają specjalny wlot powietrza z zewnątrz bezpośrednio do paleniska.

    Komin!

    Spalając drewno w kominku - czy to zamkniętym czy otwartym, powstaje dym. Jest on odprowadzany na zewnątrz budynku przez komin.

    Jednym z fundamentalnych wymogów dobrego funkcjonowania kominka jest jego własny przewód kominowy o odpowiednich wymiarach, z zachowaniem wymaganych proporcji w stosunku do rozmiarów paleniska.

    W kwestii wymiarów komina należy stosować przepisy zawarte w polskiej normie PN-89/B10425.

    Komin może znajdować się bezpośrednio nad kominkiem, za nim lub obok niego. Najlepszym rozwiązaniem (najmniejsze straty ciepła w dymie, mały opór dla spalin) jest umieszczenie komina nad kominkiem.

    W praktyce jednak najczęściej kominy znajdują się za kominkiem lub obok niego. Należy jednak uważać, aby odchylenie od osi komina nie przekroczyło maksymalnie kilkunastu centymetrów.

    W przypadku gdy komin umieszczony jest za kominkiem lub obok, należy pamiętać aby komin wyposażony był w wyczystkę (inaczej otwór rewizyjny), czyli zamykany otwór w kominie przez, który można wydobyć nagromadzone sadze. Wyczystkę w zależności od konstrukcji kominka umieszcza się w sąsiednim pomieszczeniu lub też na niższej kondygnacji.

    Ważne są również materiały z jakiego wykonany jest komin, jego kształt, rodzaj zwieńczenia, wysokość ponad kalenicę itp.

  • Jak zbudowane są wkłady i kasety kominkowe ?

    Zasady konstrukcji wkładów i kaset kominkowych są podobne. Są to w dużym uproszczeniu zamknięte paleniska wykonane z materiałów wytrzymałych na wysokie temperatury i posiadające dobre własności akumulacji ciepła, wyposażonych w przeszklone drzwiczki oraz wylot spalin.

    Korpus

    Korpus wkładów i kaset kominkowych wykonywany jest najczęściej z wysokiej jakości elementów żeliwnych lub z płyt stalowych o grubości 4 - 6 mm. Ciągłe prace rozwojowe nad udoskonaleniem urządzeń, sprawiły iż obecnie stosuje się np. stal Corten. Stal tego typu charakteryzuje się dużą odpornością na korozję, bardzo wysoką odpornością na szoki termiczne oraz wysokim współczynnikiem ciepła. Urządzenia produkowane według najnowszych technologii posiadają konstrukcję dwupłaszczową: zewnętrzna obudowa wykonywana jest ze szczelnej konstrukcji stalowej, wnętrze paleniska wyłożone jest natomiast elementami żeliwnymi lub szamotowymi.

    Szyber

    Cześć wkładów i kaset kominkowych może być wyposażona w szyber. Przy pomocy szybra istnieje możliwość regulacji siły ciągu oraz kontrolowanie wydajnością urządzenia. Szyber pozwala na regulację kierunku cyrkulacji spalin w komorze spalania. Zamknięty szyber zmusza spaliny do przejścia przez wymiennik ciepła w komorze wtórnego spalania, gdzie następuje dopalenie resztek cząstek niespalonych dokładnie w palenisku widocznym za szybą. Jednocześnie spaliny muszą przebyć dłuższą drogę, oddając więcej ciepła na korpus urządzenia. Gdy szyber jest otwarty, spaliny zostają bezpośrednio skierowane do przewodu kominowego. Jest to szczególne istotne podczas rozpalania oraz w momencie otwierania drzwiczek. Często jednak użytkownik zapomina o otwieraniu szybra przed otwarciem drzwiczek urządzenia, co może powodować wydobywanie się dymu na pomieszczenie. Mając na względzie bezpieczeństwo coraz częściej stosowane są obecnie szybry automatyczne. Rozwiązanie takie polega na automatycznym zamykaniu się szybra w momencie zamykania drzwiczek oraz otwieraniu szybra w momencie otwierania drzwiczek Innym częstym rozwiązaniem jest blokada uniemożliwiająca otwarcie drzwiczek przy zamkniętym szybrze. Nieco uproszczoną wersją szybra we wkładach i kasetach kominkowych jest tzw. deflektor spalin. Jest to element, który powoduje zmianę kierunku przepływu spalin, tak aby spaliny nie miały bezpośredniego ujścia do przewodu kominowego.

    Dopalanie

    We wkładach kominkowych starego typu, około 50 % energii zawartej w drewnie przekształca się w ciepło, pozostałe 50% jest wydalane wraz ze spalinami do przewodu kominowego.

    Obecnie coraz częściej producenci wkładów i kaset kominkowych wyposażają swoje urządzenia w komorę wtórnego spalania. Rozwiązanie takie ma wiele zalet:

    • odzyskuje się więcej energii, przy spalaniu tej samej ilości drewna co powoduje duże oszczędności opałowe
    • większe bezpieczeństwo funkcjonowania
    • niższa temperatura spalin
    • ochrona środowiska

    Króciec wylotu dymu Króciec służy do odprowadzenia dymu do przewodu kominowego. Średnice wylotów spalin wahają się od 150 - 250 mm, w zależności od rozmiarów paleniska Coraz częściej stosuje się króćce, w których rura podłączeniowa jest montowana do wewnątrz wkładu lub kasety, w celu uniemożliwienia wydostawania się jakichkolwiek skroplin z komina na zewnątrz urządzenia.

    Drzwiczki i szyba

    Kolejnym ważnym elementem wkładów i kaset kominkowych są drzwiczki, wyposażone w szybę. Pełnią one funkcję nie tylko ochrony przed zaprószeniem ognia w pomieszczeniu, ale dokładna szczelność na połączeniu drzwiczek z korpusem urządzenia oraz w miejscu zamontowania szyby, zapewnia kontrolę na procesem spalania drewna oraz bezpieczeństwo użytkowania. Drzwiczki mogą być otwierane na różne sposoby:

    • otwierane na bok (lewostronnie lub prawostronnie)
    • podnoszone do góry
    • chowane pod urządzenie

    Szyby stosowane we wkładach i kasetach kominkowych wykonane są z ceramiki odpornej na wysokie temperatury (do 800°C). W starszych rozwiązaniach stosuje się szyby żaroodporne, jednak ich wytrzymałość jest o wiele niższa.

    W celu podniesienia komfortu użytkowania wkładów i kaset kominkowych, stosowane są różne systemy zapobiegające brudzeniu się szyby. Jednym z nich jest zasysanie zimnego powietrza do paleniska wokół szyby. Strumień powietrza powoduje odpychanie cząsteczek smolistych od szyby, utrzymując ją w ten sposób przez dłuższy czas w czystości Nowszym rozwiązaniem jest stosowanie "samoczyszczącej" szyby ceramicznej z wtopioną od strony zewnętrznej przeźroczystą powłoką metalową. Taka technologia umożliwia uzyskanie zarówno w palenisku jak i na wewnętrznej stronie szyby wyższej temperatury. Dzięki zjawisku pirolizy, cząsteczki które osadziły się na szybie ulegają oderwaniu i dopaleniu. Warunkiem skuteczności tego systemu jest jednak dokładne uszczelnienie szyby.

  • Regulacja ognia

    W przedniej ściance wkładów i kaset kominkowych znajdują się regulatory dopływu powietrza do spalania, sterujące mocą grzewczą urządzenia, a tym samym prędkością spalania drewna. Istotnym jest aby wszystkie uchwyty wykonane były z materiałów nie nagrzewających się. Większość urządzeń wyposażonych jest w tzw. "zimne rączki", umożliwiające regulację podczas użytkowania.

    Wszystkie uszczelnienia we wkładach i kasetach kominkowych wykonywane są przy pomocy specjalnej masy uszczelniającej odpornej na wysokie temperatury oraz uszczelek z włókna szklanego. Zabronione jest stosowanie uszczelek z azbestu.

    Obecnie dostępne są również na rynku wkłady i kasety kominkowe skonstruowane w ten sposób, że powierzchnie między drzwiczkami i korpusem są tak dokładnie dopasowane, że nie są potrzebne uszczelki. Rozwiązanie takie jest bardzo wygodne dla użytkownika, gdyż nie wymaga konserwacji.

  • Jakie paliwo do wkładów i kaset kominkowych ?

    Paliwem używanym we wkładach i kasetach kominkowych jest drewno. Najlepsze jest drewno liściaste (grab, buk, brzoza, klon, dąb). Nie zalecane jest drewno iglaste, gdyż zawiera dużo żywicy, przez co zanieczyszczeniu ulega urządzenie oraz komin. Ważne jest aby drewno było odpowiednio wysezonowane (minimum 15 miesięcy) tak aby wilgotność nie przekraczała 15%. W innym razie palenie będzie utrudnione, a jednocześnie komin będzie ulegać szybszemu zanieczyszczeniu. W większości wkładów i kaset można również palić brykietami z węgla brunatnego.

    Niektóre wkłady są także przystosowane do spalania węgla kamiennego. Jednak stosowanie węgla kamiennego w domu jest bardzo niepraktyczne - dużo brudu.

  • Konserwacja

    Podobnie jak w przypadku innych urządzeń grzewczych, tak również w przypadku wkładów i kaset kominkowych należy przeprowadzać regularne przeglądy i konserwacje. Ważne jest aby urządzenie było dokładnie oczyszczone z popiołu. Szyby ceramiczne należy czyścić wodą z dodatkiem środka myjącego lub kawałkiem wilgotnej tkaniny z popiołem. W przypadku szyb pokrytych od zewnątrz warstwą metalu należy uważać, aby nie uległa ona zarysowaniu. Elementy metalowe należy czyścić przy użyciu odpowiednich środków do polerowania metalu.

    Przynajmniej raz w roku należy sprawdzać stan uszczelek wokół drzwiczek i szyby. W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania wkładów i kaset należy również dokonywać kontroli regulatorów wlotu powietrza, szybra oraz blokady drzwiczek.

  • Aprobaty techniczne i normy europejskie

    Obecnie wszystkie wkłady i kasety kominkowe sprzedawane w Polsce muszą posiadać Aprobatę Techniczną (np. wystawioną przez Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej "INSTAL"). Aprobata jest dokumentem stwierdzającym, że wkład lub kaseta kominkowa spełnia wszystkie warunki dopuszczające je w świetle polskiego prawa budowlanego do stosowania w budownictwie, spełnienia wymagań dotyczących bezpieczeństwa konstrukcji, bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa użytkowania i szeregu innych kryteriów. Z uwagi na brak Polskiej Normy na wkłady i kasety kominkowe posiadanie Aprobaty Technicznej w Polsce jest obowiązkowe.

    Posiadanie ważnej Aprobaty Technicznej na wkłady/kasety kominkowe upoważnia do oznaczania wyrobu tzw. znakiem budowlanym. Umieszczanie znaku budowlanego jest obowiązkowe i oznacza, że wyrób dopuszczony został do obrotu.

    W Polsce nie mamy jeszcze własnych norm dotyczących wymogów konstrukcyjnych wkładów i kaset kominkowych oraz sposobu instalacji tych urządzeń. Prace nad opracowaniem norm będą dążyły do ujednolicenia ich z normami europejskimi.

    W Europie Zachodniej liczba producentów oferujących wkłady i kasety kominkowe jest dość duża. Na dzień dzisiejszy nie zostały jednak jeszcze opracowane wspólne normy na urządzenia typu wkłady i kasety kominkowe. Najbardziej powszechnymi normami, do których odnosi się większość producentów są normy francuskie (NFD 35376) oraz niemieckie (DIN 18891 oraz DIN 18895). Określają one warunki bezpieczeństwa, które muszą spełniać urządzenia oraz metody przeprowadzania badań i dokonywania pomiarów parametrów grzewczych (sprawdza się temperaturę spalin, wytrzymałość urządzenia, nagrzanie elementów służących do regulacji, ustala się sprawność, sprawdza się moc nominalną podaną przez producenta). Ważnym testem wg normy NFD 35376 z punktu widzenia użytkownika jest badanie klasyfikujące urządzenie pod względem czasu pracy bez dokładania opału. Urządzenia zostały podzielone na następujące kategorie:

    • A - urządzenie dekoracyjne (brak wymagań co do czasu utrzymania żaru)
    • I - urządzenie utrzymujące żar poniżej 10 godz.
    • C - urządzenie utrzymujące żar minimum 10 godz.
  • Jaki wybierać wkłady i kasety kominkowe ?

    Wybór wkładów i kaset kominkowych oferowanych przez różnych producentów jest bardzo szeroki. Dostępne są urządzenia z szybą z 1, 2 lub nawet 3 stron. Różnią się one także rozmiarami, kształtem, sposobem otwierania drzwiczek (na bok, podnoszone do góry, chowane pod urządzenie) oraz elementami estetycznymi (wykończenie mosiężne lub pozłacane itp.)

    Powstaje więc pytanie: czym powinniśmy się kierować przy wyborze wkładu lub kasety kominkowej.

    Należy się przede wszystkim dobrze zastanowić do jakich celów ma służyć kominek: do dekoracji i ewentualnie do dogrzewania budynku w okresach przejściowych czy też jako podstawowe źródło ogrzewania. W przypadku wyboru kominka, który ma spełniać funkcje dekoracyjne, warto wziąć pod uwagę aspekty estetyczne urządzenia oraz rozwiązania umożliwiające korzystanie z wkładu lub kasety jak z kominka tradycyjnego (np. poprzez podniesienie lub schowanie szyby).

    Z drugiej strony decydując się na urządzenie typowo grzewcze, powinniśmy zwrócić uwagę głównie na jego parametry techniczne i użytkowe, np.:

    • sprawność - urządzenia powinno mieć minimalną sprawność ok. 70% podczas normalnej pracy, osiągając nawet powyżej 80% przy pracy zredukowanej (tzn. przy ograniczonym wlocie powietrza do spalania). Oznacza to, że minimum 70% energii powstającej podczas spalania drewna jest odzyskiwana w postaci ciepła (dla porównania w kominkach tradycyjnych ok. 10 - 15%)
    • moc nominalna - bardzo istotną zaletą wkładów kominkowych jest właśnie możliwość wykorzystania tych urządzeń do ogrzewania pomieszczeń poprzez instalację rozprowadzającą ciepłe powietrze. W celu dobrania odpowiedniego wkładu można przyjąć że 1 kW mocy urządzenia ogrzewa średnio 25 m³ (ta wartość jest ściśle uzależniona od współczynnika przenikalności cieplnej budynku). Bardzo istotne jest aby brać pod uwagę moc nominalną urządzenia, czyli moc uśrednioną w czasie, a nie maksymalną. Moc maksymalna osiągana jest bowiem tylko przez krótki czas, i nie odzwierciedla prawdziwych możliwości urządzenia. Moc nominalna (wg. normy NFD 35-376) jest to uśredniona moc urządzenia mierzona podczas testów laboratoryjnych trwających 3 godz., przy założeniu że siła ciągu przewodu dymowego wynosi 10 Pa.
    • średnie zużycie drewna podczas palenia - powinno wynosić ok. 2,5 kg/godz. (przy mocy nominalnej urządzenia 7 kW); określa ilość opału zużywana przez wkład w ciągu godziny.
    • czas pracy urządzenia bez uzupełniania opału - w celu zapewnienia odpowiedniego komfortu użytkowania, jednorazowy załadunek drewna powinien wystarczyć na minimum 10 godz.
    • średnia temperatura spalin - w celu zagwarantowania odpowiedniej sprawności urządzenia i bezpieczeństwa użytkowania, średnia temperatura spalin nie powinna przekraczać 400°C.

    Dokonując wyboru wkładu lub kasety kominkowej nie należy kierować się niską ceną urządzenia. Należy przede wszystkim wziąć pod uwagę koszty eksploatacji, wynikające z ww. parametrów urządzenia, komfort i bezpieczeństwo użytkowania, zastosowane rozwiązania techniczne. Należy zwrócić uwagę na renomę firmy, a nawet okres w jakim firma zapewnia ewentualne części zamienne do zakupionego modelu urządzenia (czasami bowiem nieznani producenci oferują bardzo tanie wkłady kominkowe, a po zakończeniu sprzedaży danego modelu nie możliwości wymiany części).

  • Koszty eksploatacji a sprawność wkładu

     

    Poniższe wyniki, zostały podane przykładowo, dla powierzchni 100 m2 lub 250 m3, wyposażonej w kominek z wkładem zamkniętym, opalanym suchym drewnem (20% wilgotności). Obliczenia w tabeli zakładają, że ogrzewany dom posiada dobrą izolację i cenę metra przestrzennego drewna wynoszącą 100 zł.

    Sprawność urządzenia wg normy NFD 35 - 376	Ilość metrów przestrzennych opału zużywanego	Koszt przypadający na 1 rok	Koszt przypadający na 5 lat
    50%	17,5	1 750 zł	8 750 zł
    60%	14,6	1 460 zł	7 300 zł
    65%	13,5	1 350 zł	6 750 zł
    73%	12	1 200 zł	6 000 zł
    785	11,2	1 120 zl	5 600 zł

    W ciągu 5 lat dzięki zastosowaniu wkładow lub kaset kominkowych, których sprawność wynosi 78 %, oszczędzacie Państwo do 3 150 zł.

     

  • Prawidłowy montaż

    Warunkiem prawidłowego i długoletniego funkcjonowania wkładów i kaset kominkowych oraz bezpieczeństwa użytkowania, jest bardzo dokładna i wykonana według ścisłych zasad instalacja urządzenia.

    Biorąc pod uwagę wszystkie zalety wkładów i kaset kominkowych, należy liczyć się ze stale rosnącym zainteresowaniem tego typu urządzeniami, głównie ze względu na bezpieczeństwo użytkowania. Jak wspominane było na wstępie urządzenia te mogą stanowić idealne źródło ciepła w budynkach mieszkalnych (patrz. Systemy dystrybucji gorącego powietrza).

  • Ogrzewanie kominkowe, czyli system Dystrybucji Gorącego powietrza

    Podczas ostatnich lat prowadzono liczne badania rozwojowe mające na celu opracowanie funkcjonalnych systemów grzewczych opartych o wkłady kominkowe. Najbardziej popularnym stał się system potocznie zwany systemem dystrybucji gorącego powietrza (skrót DGP). W systemie takim czynnikiem grzewczym jest powietrze.

    System DGP najlepiej uwzględnić jest już na etapie projektowania domu. Istnieje wtedy możliwość najbardziej dogodnego usytuowania kominka (a tym samym odpowiednio dobranego komina), dokonanie zmiany układu pomieszczeń, zaplanowania w ścianach przebiegu kanałów, w których zainstalowane zostaną później przewody rozprowadzające ogrzane powietrze.

    Obecnie przygotowywane są nawet projekty domów, w których głównym źródłem ciepła jest system ogrzewania kominkowego. W takich projektach kominek jest zawsze umieszczany centralnie w budynku, tak aby odległości rur rozprowadzających ogrzane powietrze były minimalne.

    Oczywiście zainstalowanie w już istniejącym z zamieszkanym domu jest również możliwe. Dobrą okazją na decyzję o zainstalowaniu systemu DGP w takim przypadku jest remont - przeróbki są wówczas stosunkowo proste i niezbyt kosztowne.

    Należy jednak pamiętać, iż opracowanie sprawnego systemu DGP wymaga wykonania projektu technicznego. Dlatego wszelkie prace z tym związane należy powierzyć fachowej firmie z odpowiednią wiedzą i doświadczeniem.

  • Jak rozpalić ogień w kominku lub piecu?

    Choć z pozoru wydawałoby się, że nie ma nic prostszego jak rozpalenia ognia w kominku.

     

    Jednak okazuje się, że rozpalenie ognia w kominku lub piecu przysłowiową jedną zapałką sprawia wielu osobom problemy. Panuje powszechna opinia wśród użytkowników kominków lub pieców, że trudności z rozpaleniem ognia spowodowane są brakiem umiejętności użytkownika. Tymczasem często problemy z rozpaleniem ognia w kominku lub piecu spowodowane są nieprawidłowym ciągiem w kominie lub warunkami atmosferycznymi.

     

    Najczęstsze problemy spowodowane niedostatecznym ciągiem w kominie:

    - problem z rozpaleniem ognia w kominku,

    - wydostający się do pomieszczenia dym z paleniska kominka lub pieca,

    - sadza na szybie,

    - przygasający ogień w kominku lub piecu,

    - nieprzyjemny zapach dymu w pomieszczeniu.

     

    Problemów tych można uniknąć, jeśli przestrzega się podstawowych zasad dotyczących rozpalania ognia w kominku lub piecu.

     

    Poniżej 5 prostych zasad do bezproblemowego rozpalenia i utrzymania ognia.

     

    Zasada 1: Przygotowanie kominka lub pieca do rozpalenia ognia

    - Przed każdym paleniem należy oczyść palenisko, jednak w popielniku dobrze jest pozostawić część popiołu.

    - Otwórz szyber oraz dopływ powietrza z zewnątrz.

     

    Zasada 2: Paląc w kominku stosuj prawidłowy opał

    - W kominkach i piecach na drewno należy stosować tylko drewno sezonowane - min. 2 lata, o maks. wilgotności nie większej jak 20%.

    - Do rozpalenia ognia w kominku używaj małych szczapek drewna oraz rozpałki, ewentualnie papieru.

    - Po rozpaleniu będą potrzebne większe polana. Preferowane są twarde gatunki drewna, takie jak: buk, dąb, jesion, grab czy wiśnia.

    Uwaga!

    Kominki to nie pojemniki na śmieci! Nie należy w nim palić odpadów, przetworzonego drewna, ani czasopism. Miękkie, wilgotne lub malowane drewno może powodować odkładanie się sadzy lub smoły podwyższając ryzyko pożaru w kominie.

     

    Zasada 3: Przygotowanie do rozpalenia ognia w kominku lub piecu

    - Ustaw piramidkę z mniejszych kawałków drewna, a w środek włóż rozpałkę lub trochę papieru.

    - Przygotuj większe kawałki drewna.

     

    Zasada 4: Rozpalenie ognia

    - Podpal rozpałkę lub papier i zamknij drzwiczki kominka lub pieca.

    - Kiedy ogień rozprzestrzeni się na wszystkie kawałki drewna, można dołożyć większe polana do kominka lub pieca.

    - Szyber powinien pozostawać cały czas otwarty, aż do momentu pełnego rozpalenia większych polan.

     

    Zasada 5: Kiedy już ogień dobrze płonie

    - Kiedy w kominku ogień już dobrze płonie, można dołożyć więcej drewna i częściowo zamknąć dopływ powietrza zgodnie ze wskazaniami producenta zawartymi w instrukcji paleniska.

    - Polana drewna nie powinny być za duże, a palenisko nie powinno być przepełnione.

    - W celu ograniczenia emisji drobnych pyłków, nie należy zamykać dopływu powietrza z zewnątrz ani szybra, dopóki ogień nie będzie palił się żywym płomieniem.

     

    Zalecenia dla bezpieczeństwa właścicieli domów z kominkiem lub piecem na drewno:

    - W pomieszczeniu, w którym jest kominek lub piec zalecana jest instalacja czujnika dymu.

    - Nie należy zostawiać palącego się otwartego kominka bez nadzoru

    - Drewna nie należy składować bezpośrednio przy kominku.

    - Aby uniknąć pożaru w kominie, przewód kominowy powinien być regularnie czyszczony.

    - W każdym domu powinna być gaśnica.

     

    Dobre spalanie w kominku lub piecu oznacza optymalne wykorzystanie energii zgromadzonej w drewnie

    Oznaki optymalnego spalania:

    - Drewno pali się żywym ogniem.

    - Jeśli spalany jest brykiet, to powinien się żarzyć.

    - Na wewnętrznych elementach paleniska kominka lub pieca nie powinno być czarnego osadu.

    - Jeśli wkład kominkowy lub piec ma kurtynę powietrza, to szyba powinna być czysta.

    - Jeśli nie ma kurtyny powietrza, to szyba może być mleczna (pokryta nalotem), ale nigdy czarna.

    - Z komina nie powinien wydobywać się czarny, a jedynie lekki, biały dym.

     

    Jeżeli pomimo stosowania wyżej wymienionych zasad nadal są problemy z rozpaleniem ognia w kominku lub piecu są też na nie rozwiązania.

    Czasami mimo przestrzegania tych prostych zaleceń, problemy z paleniem ognia nadal istnieją, powstaje sadza, a dym wydostaje się do pomieszczenia. Z dużym prawdopodobieństwem można przyjąć, że powodem tych problemów jest niewystarczający ciąg w kominie. Sposobem na zagwarantowanie dobrego ciągu w kominie jest zainstalowanie mechanicznego wyciągu kominowego. Lokalny sprzedawca kominków i pieców lub kominiarz udzieli ewentualnych wskazówek w zakresie rozwiązań zapewniających dobry ciąg i poprawne spalanie.

     

     

     

  • Jak prawidłowo zainstalować kominki?

    W obszernym reportażu informacje na temat co powinien zawierać projekt kominka, na którym etapie budowy/remontu domu zaplanować montaż kominka, jak powinna być zrobiona jego obudowa, jak wygląda podłączenie wkładu kominkowego do komina, jak przebiega montaż wkładu kominkowego, jak prawidłowo instalowany jest czopuch kominka. I przy okazji zaprezentowana jest ładna aranżacja wnętrza kominka. Miłej lektury!

    
    

    Murator 02/2012 - Muratordom.pl

    
    

    muratordom.pl

• Piece wolno stojące na drewno
  • Jak przygotować miejsce dla pieca?

    Miejsce w pomieszczeniu powinno być odpowiednio przygotowane - Z uwagi na fakt, iż korpus "kozy" rozgrzewa się do wysokich temperatur. Dlatego też należy upewnić się czy zachowane są bezpieczne odległości do przedmiotów wykonanych z materiałów łatwopalnych.

  • Jak wybierać piec do domu?

    Oferta pieców wolno stojących na polskim rynku jest dość szeroka. Dlatego decydując się na wybór pieca warto dokładnie przeanalizować ofertę poszczególnych producentów, zarówno pod kątem parametrów technicznych jak i bezpieczeństwa oraz komfortu użytkowania.

  • Które parametry techniczne pieców są najważniejsze?

    Istotnym kryterium wyboru pieca jest jego moc nominalna. Zbyt pochopna decyzja w tej kwestii może później spowodować, iż nigdy w pomieszczeniu nie osiągniemy żądanej temperatury lub też pomimo pracy na zredukowanej mocy, temperatura w pomieszczeniu będzie za wysoka. Aby tego uniknąć należy zdecydować, które pomieszczenia chcemy ogrzewać piecem, policzyć ich kubaturę, a następnie ustalić o jakiej mocy piec jest nam potrzebny. Moce nominalne pieców dostępnych na rynku wahają się od 3 do 17 kW - czyli są w stanie ogrzać pomieszczenie o kubaturze do 420m3;

    Warto również zwrócić uwagę na następujące informacje:

    • Czas palenia przy jednorazowym uzupełnieniu opału - chcąc korzystać z pieca jako źródła ciepła należy wybierać piece, w których pełny załadunek drewna przy zredukowanym dostępie powietrza spala się w czasie nie krótszym niż 8 godzin. Najwydajniejsze piece potrafią utrzymać żar nawet do 15 godzin.
    • Podobnie jak w przypadku wkładów kominkowych, bardzo istotnym parametrem jest sprawność pieca - czyli stopień w jakim energia dostarczona w postaci drewna zostaje zamieniona na energię cieplną. Sprawność dla dobrej jakości pieców powinna wynosić minimum 70%.
  • Co decyduje o komforcie użytkowania pieca?

    W "kozach", które pamiętamy z dawnych czasów jedynym sposobem regulacji mocy grzewczej była ilość opału. Następnie w piecach zaczęto instalować szybry, przy mocy których można było regulować przekrój wylotu spalin. Nieco nowszym rozwiązaniem było wprowadzenie regulatorów wlotu powietrza do spalania.

     

    W najbardziej nowoczesnych kozach moc pieca sterowana jest przez termostat, który sam reguluje przekrój wlotu powietrza do spalania w zależności od temperatury w pomieszczeniu. Można więc powiedzieć, że piece wolnostojące zostały "zautomatyzowane".

     

    Z punktu widzenia użytkownika bardzo ważnym elementem jest sposób dokładania opału. W większości pieców drewno dokładane jest do paleniska poprzez frontowe drzwiczki, których szerokość dopasowana jest do gabarytów pieca. O wiele bardziej wygodne jest jednak rozwiązanie gdy opał może być dokładany przez drzwiczki umieszczone z boku pieca lub też poprzez klapę znajdującą się w górnej płycie pieca. W ten sposób istnieje możliwość dołożenia większej ilości drewna do paleniska oraz unikamy konieczności uciążliwego (zwłaszcza w starszym wieku) schylania się.

     

    Należy również zwrócić uwagę na sposób usuwania popiołu. Najlepiej gdy piec wyposażony jest w oddzielny popielnik, w którym gromadzi się popiół. Oryginalnym rozwiązaniem jest popielnik wyposażony w dodatkową pokrywę, która uniemożliwia wysypywanie się popiołu na pomieszczenie podczas przenoszenia.

     

    Większość nowoczesnych "kóz" wyposażonych jest w duże, przeszklone drzwiczki, dzięki którym jest widok na palące się polana. Drzwiczki te mogą być otwarte podczas palenia w piecu - daje to podobny efekt jak korzystanie z tradycyjnego, otwartego kominka.

  • Jakie ekologiczne rozwiązania stosowane są w piecach?

    Choć w Polsce jeszcze rzadko brany jest pod uwagę aspekt ochrony środowiska, współczesne kozy to również urządzenia, które podczas spalania drewna wydzielają do atmosfery znikome ilości szkodliwych substancji. Stało się tak za sprawą opracowania nowoczesnych metod spalania drewna:

    • Wtórnego spalania - polegającego na dopaleniu cząstek znajdujących się w dymie, które w urządzeniach starszej generacji uciekały bezpowrotnie przez komin. Konstrukcja urządzeń, pozwoliła na osiągniecie w palenisku odpowiednio wysokiej temperatury, tak aby powstałe gazy uległy niemal całkowitemu spaleniu.
    • Dopalania spalin przy użyciu katalizatora - jest to najnowsza i najbardziej wydajna metoda stosowana w urządzeniach przystosowanych do spalania drewna. Dzięki zastosowaniu katalizatora reakcja dopalania gazów i resztek w dymie zachodzi już w o wiele niższych temperaturach niż w przypadku wtórnego spalania bez katalizatora. W ten sposób znacznie podniesione sprawność pieców na drewno.
  • Jak i gdzie prawidłowo zainstalować piec w domu?

    Decydując się na zainstalowanie w domu pieca, należy dokładnie rozpatrzyć miejsce, w którym będzie on zamontowany. Idealnym miejscem dla "kozy" jest centralny punkt na dolnej kondygnacji. Takie usytuowanie pozwala na najbardziej efektywne wykorzystanie walorów grzewczych pieca. W przypadku gdy nasz dom nie jest poprzedzielany dużą liczbą ścianek, a stanowi raczej jedno większe pomieszczenie, piec wolno stojący na drewno to najlepsze źródło ciepła. W taki bowiem sposób ogrzane powietrze będzie mogło swobodnie krążyć, tak aby w każdym miejscu panowała zbliżona temperatura.

     

    Nie zawsze jednak centralne umieszczenie pieca jest możliwe. Często nasz dom poprzedzielany jest licznymi ściankami. Aby sprawdzić czy piec wolnostojący będzie odpowiednim źródłem ciepła, można przeprowadzić bardzo prosty test: jeżeli można obejść wszystkie pomieszczenia bez cofania się, oznacza to że ciepłe powietrze będzie cyrkulować po wszystkich pomieszczeniach, nawet wtedy gdy piec nie będzie zainstalowany w centralnym miejscu.

     

    Można również wspomóc naturalny ruch powietrza, poprzez zastosowanie małych wentylatorków. Wentylatorki te instaluje się w ściankach działowych. Ich funkcja polega na wymuszaniu ruchu ciepłego powietrza do najbardziej oddalonych pomieszczeń. Rozwiązanie tego typu jest odpowiednie gdy dysponujemy domem jednopoziomowym, z licznymi pomieszczeniami. W takim przypadku ogrzewanie przy pomocy pieca należy traktować jako wspomagające.

  • Jak przebiega instalacja i montaż pieca?

    W porównaniu z instalacją innych urządzeń grzewczych, montaż "kozy" jest sprawą wyjątkowo prostą, a w przypadku zlecenia prac firmie instalatorskiej - stosunkowo tanią.

    Począwszy od poziomu podłogi należy wykonać następujące czynności:

    1. Przygotować odpowiednie miejsce, na którym ustawiony zostanie piec. Ważne aby miejsce to było wyłożone materiałem niepalnym, np. cegła klinkierowa, kamień, terakota, szkło.
    2. Ustawić piec. Należy zwrócić uwagę na zachowanie bezpiecznych odległości miedzy piecem a materiałami łatwopalnymi - odległości te różnią się dla poszczególnych typów pieców.
    3. Wykonać podłączenie między piecem a przewodem kominowym - w tylnej części pieca znajduje się króciec wylotu spalin. W większości pieców króciec ten może być skierowany do góry lub do tyłu w kierunku ściany oparcia. Podłączenie między piecem a przewodem kominowym wykonuje się przy pomocy rur stalowych o średnicy odpowiadającej średnicy króćca na piecu. Przewód kominowy powinien mieć przekrój, który określony został przez producenta w dokumentacji technicznej.
  • Jakie są najczęstsze problemy podczas użytkowania pieców?
    • Wadliwie zaprojektowany system kominowy: Błędnie zaprojektowany i wykonany system odprowadzający dym może spowodować: szybkie schładzanie dymu znaczne ograniczenie siły ciągu np. komin znajdujący się na zewnętrznej ścianie budynku może znacznie redukować ciąg i odbierać dużo ciepła z dymu. Długie odcinki podłączeniowe do przewodu kominowego powodują schładzanie się dymu. Każde załamanie (np. kolanko) redukuje przepływ. W przypadku gdy podłączenie zawiera więcej niż dwa kolanka, opór może być na tyle duży, że powoduje wydostawanie się dymu.
      Piece zainstalowane na niższych kondygnacjach (np. w piwnicy) muszą dodatkowo pokonywać pojawiające się tam podciśnienie, które to powstaje na skutek unoszenia się ciepłego powietrza do góry. Dlatego też jeżeli piec zostanie zainstalowany w piwnicy, podłączenie jest dość długie i zawiera kilka kolanek, a komin usytuowany jest na zewnętrznej ścianie budynku, prawdopodobieństwo wydobywania się dymu z pieca jest bardzo wysokie i trudne do uniknięcia.
    • Duże podciśnienie w budynku: Stosowanie energooszczędnych technologii w budownictwie, sprawiło że nowoczesne budynki są bardzo szczelne. Jednocześnie spowodowało to, że budynki stały się wyjątkowo wrażliwe na wady w wentylacji. Bardzo często na skutek silnego podciśnienia w budynku, ciąg w kominie może zostać odwrócony, a dym z pieca zacznie się cofać na pomieszczenie (szczególnie podczas rozpalania lub użytkowania na zredukowanej mocy). W takim przypadku konieczne jest doprowadzenie powietrza z zewnątrz, aby uzupełnić wyciągane powietrze.
    • Niewłaściwy sposób użytkowania: Często piece użytkowane są na bardzo zredukowanej mocy przez dłuższy czas, wówczas. temperatura w całym przewodzie kominowym jest bardzo niska, więc siła ciągu jest minimalna. Powoduje to, że w momencie otwierania drzwiczek dym będzie wydobywał się na pomieszczenie. Aby uniknąć takich kłopotów należy użytkować piec zgodnie z instrukcją obsługi (tzn. umiejętnie rozpalać, rozgrzewać piec do odpowiedniej temperatury itd.).
  • Jak rozpalić ogień w kominku lub piecu?

    Choć z pozoru wydawałoby się, że nie ma nic prostszego jak rozpalenia ognia w kominku.

     

    Jednak okazuje się, że rozpalenie ognia w kominku lub piecu przysłowiową jedną zapałką sprawia wielu osobom problemy. Panuje powszechna opinia wśród użytkowników kominków lub pieców, że trudności z rozpaleniem ognia spowodowane są brakiem umiejętności użytkownika. Tymczasem często problemy z rozpaleniem ognia w kominku lub piecu spowodowane są nieprawidłowym ciągiem w kominie lub warunkami atmosferycznymi.

     

    Najczęstsze problemy spowodowane niedostatecznym ciągiem w kominie:

    - problem z rozpaleniem ognia w kominku,

    - wydostający się do pomieszczenia dym z paleniska kominka lub pieca,

    - sadza na szybie,

    - przygasający ogień w kominku lub piecu,

    - nieprzyjemny zapach dymu w pomieszczeniu.

     

    Problemów tych można uniknąć, jeśli przestrzega się podstawowych zasad dotyczących rozpalania ognia w kominku lub piecu.

     

    Poniżej 5 prostych zasad do bezproblemowego rozpalenia i utrzymania ognia.

     

    Zasada 1: Przygotowanie kominka lub pieca do rozpalenia ognia

    - Przed każdym paleniem należy oczyść palenisko, jednak w popielniku dobrze jest pozostawić część popiołu.

    - Otwórz szyber oraz dopływ powietrza z zewnątrz.

     

    Zasada 2: Paląc w kominku stosuj prawidłowy opał

    - W kominkach i piecach na drewno należy stosować tylko drewno sezonowane - min. 2 lata, o maks. wilgotności nie większej jak 20%.

    - Do rozpalenia ognia w kominku używaj małych szczapek drewna oraz rozpałki, ewentualnie papieru.

    - Po rozpaleniu będą potrzebne większe polana. Preferowane są twarde gatunki drewna, takie jak: buk, dąb, jesion, grab czy wiśnia.

    Uwaga!

    Kominki to nie pojemniki na śmieci! Nie należy w nim palić odpadów, przetworzonego drewna, ani czasopism. Miękkie, wilgotne lub malowane drewno może powodować odkładanie się sadzy lub smoły podwyższając ryzyko pożaru w kominie.

     

    Zasada 3: Przygotowanie do rozpalenia ognia w kominku lub piecu

    - Ustaw piramidkę z mniejszych kawałków drewna, a w środek włóż rozpałkę lub trochę papieru.

    - Przygotuj większe kawałki drewna.

     

    Zasada 4: Rozpalenie ognia

    - Podpal rozpałkę lub papier i zamknij drzwiczki kominka lub pieca.

    - Kiedy ogień rozprzestrzeni się na wszystkie kawałki drewna, można dołożyć większe polana do kominka lub pieca.

    - Szyber powinien pozostawać cały czas otwarty, aż do momentu pełnego rozpalenia większych polan.

     

    Zasada 5: Kiedy już ogień dobrze płonie

    - Kiedy w kominku ogień już dobrze płonie, można dołożyć więcej drewna i częściowo zamknąć dopływ powietrza zgodnie ze wskazaniami producenta zawartymi w instrukcji paleniska.

    - Polana drewna nie powinny być za duże, a palenisko nie powinno być przepełnione.

    - W celu ograniczenia emisji drobnych pyłków, nie należy zamykać dopływu powietrza z zewnątrz ani szybra, dopóki ogień nie będzie palił się żywym płomieniem.

     

    Zalecenia dla bezpieczeństwa właścicieli domów z kominkiem lub piecem na drewno:

    - W pomieszczeniu, w którym jest kominek lub piec zalecana jest instalacja czujnika dymu.

    - Nie należy zostawiać palącego się otwartego kominka bez nadzoru

    - Drewna nie należy składować bezpośrednio przy kominku.

    - Aby uniknąć pożaru w kominie, przewód kominowy powinien być regularnie czyszczony.

    - W każdym domu powinna być gaśnica.

     

    Dobre spalanie w kominku lub piecu oznacza optymalne wykorzystanie energii zgromadzonej w drewnie

    Oznaki optymalnego spalania:

    - Drewno pali się żywym ogniem.

    - Jeśli spalany jest brykiet, to powinien się żarzyć.

    - Na wewnętrznych elementach paleniska kominka lub pieca nie powinno być czarnego osadu.

    - Jeśli wkład kominkowy lub piec ma kurtynę powietrza, to szyba powinna być czysta.

    - Jeśli nie ma kurtyny powietrza, to szyba może być mleczna (pokryta nalotem), ale nigdy czarna.

    - Z komina nie powinien wydobywać się czarny, a jedynie lekki, biały dym.

     

    Jeżeli pomimo stosowania wyżej wymienionych zasad nadal są problemy z rozpaleniem ognia w kominku lub piecu są też na nie rozwiązania.

    Czasami mimo przestrzegania tych prostych zaleceń, problemy z paleniem ognia nadal istnieją, powstaje sadza, a dym wydostaje się do pomieszczenia. Z dużym prawdopodobieństwem można przyjąć, że powodem tych problemów jest niewystarczający ciąg w kominie. Sposobem na zagwarantowanie dobrego ciągu w kominie jest zainstalowanie mechanicznego wyciągu kominowego. Lokalny sprzedawca kominków i pieców lub kominiarz udzieli ewentualnych wskazówek w zakresie rozwiązań zapewniających dobry ciąg i poprawne spalanie.

     

     

     

• Mechaniczne wyciągi kominowe
  • Co to jest wyciąg kominowy?

    Wyciąg kominowy jest to urządzenie, które pomaga utrzymać wolny od zapachu spalenizny klimat w Twoim domu, podczas gdy korzystasz z pieca lub kominka na drewno. Wyciągi kominowe są montowane na wylocie z komina i zapewniają optymalny ciąg niezależnie od warunków pogodowych czy też lokalizacji.

     

    Optymalny ciąg w kominie sprawia, iż rozpalanie i ponowne odpalanie jest dużo łatwiejsze i bez dymu wpadającego do Twojego domu. Odpowiedni ciąg zapewnia też optymalne spalanie i zapobiega przedostawaniu się pyłu i kurzu do pomieszczenia.

     

    Możesz być pewny, iż zawsze łatwo rozpalisz ogień w swoim piecu lub kominku. Masz przez to więcej czasu na miłe spędzanie czasu z Twoimi bliskimi zamiast na walkę z dymem.

    Sam wyciąg kominowy jest to zasilany elektrycznie specjalny, wytrzymały na wysokie temperatury wentylator. Jest on sterowany za pomocą jednostki sterującej.

  • Jakie korzyści zapewni wyciąg kominowy dla mojego kominka?

    Zamontowanie wyciągu kominowego na kominie w Twoim domu wiąże się z kilkoma korzyściami: wyciągi nie tylko zapewniają optymalny ciąg w kominie – co owocuje wolnym od dymu środowiskiem – również obniżają znacząco poziom dostającego się do wnętrza kurzu i sadzy. Na przykład kiedy chcesz wyczyścić swój kominek lub piec to możesz włączyć wyciąg kominowy, aby uniknąć przedostawania się pyłu i kurzu do pomieszczenia.

    	Rozpalaj z łatwością Gwarantuje łatwy i prosty sposób rozpalania, niezależnie od lokalizacji, warunków pogodowych i związku między rozmiarami komina i pieca lub kominka.
    	Żadnego dymu i brzydkich zapachów Dzięki poprawnemu ciągowi w Twoim kominie, możesz być pewny, że Twoje pomieszczenia zostaną wolne od dymu i sadzy podczas gdy będziesz rozpalał lub dorzucał do ognia. To oznacza iż Twoje ubrania nie będą pachnieć ogniskiem.
    	Bezpieczeństwo – niezawodny system zabezpieczający Dla kominków na gaz, system zabezpieczający EXHAUSTO CDT automatycznie odcina dopływ gazu w razie, gdy w kominie będzie nie wystarczający ciąg. System wyciągnie niebezpieczne gazy w górę komina i z dala od salonu. System dla urządzeń gazowych firmy EXHAUSTO CDT to jedyny system na rynku spełniający wymagania określone przez dyrektywę gazową.
    	Dobre spalanie, lepsza ekonomia ogrzewania Stały i optymalny ciąg kominowy i odpowiednie dostarczanie tlenu oznacza optymalne spalanie niezależnie od warunków pogodowych. Wraz z odpowiednim typem opału oraz doskonałym spalaniem otrzymujemy oszczędności opałowe rzędu 15%.
    	Zdrowszy klimat wewnętrzny z mniejszą ilością sadzy i pyłów Dzięki temu iż wszystkie cząsteczki dymu są wyciągane z wnętrza domu poprzez komin, osiągamy dużo zdrowszy klimat wewnątrz domu. Możesz łatwo przestawić Twój wyciąg kominowy aby działał z całą mocą gdy drzwiczki kominka są otwarte. To spowoduje wyciąganie niechcianych zapachów i zanieczyszczeń w górę komina zamiast ich rozpraszanie w Twoim salonie. Zaoszczędzasz na sprzątaniu i chronisz ściany przed sadzą.
    	Dodatkowa wentylacja Jako wartość dodaną można wymienić to, że wyciąg kominowy w letnie dni gdy nie pali się w kominku/piecu - usprawnia i pozwala na dodatkową wentylację pomieszczeń.

  • Czy wyciąg kominowy może zmniejszyć moje zużycie opału?

    Oszczędności na cieple nie są oczywiste, będą się wahać i zależeć od Twojego źródła ogrzewania i typu paliwa, którego używasz. Jednakowoż, kilkanaście testów wykorzystujących wyciągi kominowe potwierdziło, że można liczyć na oszczędności w zużyciu opału/paliwa rzędu 15%.

  • Czy mogę zainstalować wyciąg kominowy i następnie samemu wybrać sterownik?

    Jeśli kupisz wyciąg kominowy ze sterownikiem bezprzewodowym (EW40), można go zainstalować samemu (dotyczy tylko wybranych krajów). Jednak, gdy potrzeba jest wykonania standardowej instalacji elektrycznej, przepisy określają, że instalacja musi być wykonana przez wykwalifikowanego elektryka. Podłączenie więc sterowników przewodowych (np. EFC16, EFC18) należy zlecić upoważnionemu i wykwalifikowanemu elektrykowi.

  • Gdzie mogę kupić wyciąg kominowy?

    Użyj tego linku, aby odnaleźć najbliższego Przedstawiciela Handlowego EXHAUSTO CDT

  • Czym jest wyłącznik separujący?

    Wyłącznik separujący wykorzystywany jest do odcięcia zasilania od wyciągu kominowego. Montaż wyłącznika w bezpośrednim sąsiedztwie komina/wyciągu kominowego jest konieczny zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wykorzystywany jest do odłączenia zasilania doprowadzonego do wyciągu kominowego, na przykład podczas czyszczenia komina.

  • Jak kominiarz może wyczyścić komin, gdy na górze wyciąg kominowy znajduje się na wylocie z komina?

    Kominiarz otwiera wyciąg kominowy. Część górna wyciągu jest instalowana na zawiasach, umożliwiając dostęp do wnętrza komina poprzez dolną część wyciągu kominowego. Oznacza to, iż ani Ty ani kominiarz nie będziecie musieli demontować całkowicie wyciągu kominowego podczas czyszczenia komina.

  • Czy wyciąg kominowy może spaść z komina?

    Nie, jeśli został zainstalowany poprawnie. Wyciągi kominowe są instalowane z wykorzystaniem kątowników i/lub kryzy, które są dopasowane do wylotu komina. Ciężar wyciągu kominowego w połączeniu ze wzmocnieniem jakie dają kątowniki lub kryza utrzymają wyciąg kominowy na miejscu na szczycie komina, nawet przy bardzo wietrznej pogodzie. Dodatkowo stalowy kabel zapewnia iż wyciąg nie spadnie z dachu kiedy jest otworzony w celach serwisowych lub gdy kominiarz chce wyczyścić komin w Twoim domu.

  • Czy można wpuścić wyciąg kominowy w otwór komina?

    Zazwyczaj nie. Jeśli zależałoby Ci na takim rozwiązaniu, musisz skontaktować się z najbliższym Przedstawicielem Handlowym. Możesz też śmiało skontaktować się z firmą Koperfam w celu zasięgnięcia dodatkowych informacji.

  • Czy zamontowanie wyciągu kominowego zagwarantuje mi, że dym już nigdy nie będzie trafiał do mojego salonu?

    Tak! Jeśli Twój wyciąg kominowy jest poprawnie dobrany w stosunku do źródła ogrzewania i komina, jesteśmy pewni, że Twój salon pozostanie oswobodzony z dymu i sadzy, podczas, gdy Ty będziesz rozpalał ogień w swoim piecu lub kominku wraz z załączonym wyciągiem kominowym.

  • Czy wyciąg kominowy może wentylować mój salon nawet wtedy, gdy nie pali się w kominku?

    Tak, oczywiście. Decyduje o tym system sterowania jaki wybrałeś dla swojej instalacji. Sprawdź w instrukcji jak to zrobić. Kliknij tutaj, aby przejść do działu instrukcji.

  • Jaka jest różnica pomiędzy okrągłymi (horyzontalnymi) i kwadratowymi (wertykalnymi) wyciągami kominowymi?

    Okrągły model pracuje z poziomym wylotem dymu. To oznacza, iż dym jest rozpraszany na boki. Jeśli taki wyciąg zostanie zainstalowany blisko dachu, może nastąpić po jakimś czasie nagromadzanie się sadzy na dachu.

    Kwadratowe wyciągi kominowe mają pionowy wylot spalin. Jest zalecany do instalacji tam gdzie jest bardzo wietrznie oraz dla budynków krytych strzechą i dla takich gdzie szczyt komina jest niżej niż kalenica.

  • Jak jest koszt eksploatacji wyciągu kominowego?

    Wyciąg kominowy dla domku jedno-rodzinnego zużywa tyle samo energii co żarówka o mocy 40 W.

  • Czy mój komin powinien mieć jakąś określoną wysokość przed tym jak zainstaluje się wyciąg kominowy?

    Nie. Tak naprawdę, wyciąg kominowy może zrekompensować braki w wysokości komina, jako iż tworzy dokładnie taki ciąg jaki zapewniłby wyższy komin. Jednak komin musi być wystarczająco wysoki, aby zapewnić, że temperatura w kominie nie wzrośnie wyżej niż 250°C na szczycie komina, gdzie zainstalowany jest wyciąg kominowy.

  • Czy muszę kupować sterownik do mojego wyciągu?

    Tak, jest konieczne, aby zakupić sterownik do wyciągu kominowego.

  • Jakiego rozmiaru kołków i śrub mam użyć podczas instalacji zasilacza, który jest w komplecie bezprzewodowemu sterownikowi EW40?

    Zalecamy użycie kołków 6 mm i śrub, ponieważ że są najbardziej odpowiednimi dla tego urządzenia.

  • Kupiłem bezprzewodowy sterownik EW40 i znalazłem dodatkową wtyczkę w pudełku. Do czego ona służy?

    Ta dodatkowa wtyczka musi być podłączona do innej wtyczki na kablu. To zapewnia uziemienie instalacji.

  • Czy wyciąg kominowy powinien być skierowany w jakimś konkretnym kierunku?

    Nie. Jednak, gdy zakupisz bezprzewodowy sterownik (EW40), zalecamy, aby zwrócić szczególną uwagę na to co jest napisane w instrukcji. To zapewni, że będziesz miał optymalne warunki transmisji sygnałów pomiędzy jednostką zasilającą i panelem kontrolnym.

    In addition, your chimney sweep will appreciate will appreciate easy access to your chimney fan and to open your chimney fan.

    Poza tym kominiarz na pewno będzie wdzięczny, jeżeli podczas monatżu weźmiesz pod uwagę na, którą stronę otwiera się obudowa wyciągu – ważne podczas czyszczenia komina i konserwacji wyciągu kominowego.

     

  • W instrukcji jest napisane, że muszę umieścić czujnik temperatury na dole wyciągu kominowego, nie mogę nigdzie znaleźć tego czujnika…

    Czujnik temperatury jest dostarczany w standardzie razem z EFC18, ale w niektórych krajach jest to urządzenie opcjonalne dla sterownika EW40. Jeśli zamówiłeś sterownik z czujnikiem temperatury i nie otrzymałeś go w paczce, skontaktuj się ze Twoim Przedstawicielem Handlowym EXHAUSTO CDT.

  • Czy wyciąg kominowy musi być zawsze włączony, gdy jest palimy w kominku lub piecu?

    Tak, wyciąg kominowy musi być zawsze włączony, kiedy pali się ogień w kominku lub piecu. Kiedy wyciąg kominowy jest włączony, jego silnik się chłodzi - gdyby był wyłączony jego komponenty mogły by się przegrzać i wyciąg mógłby przestać działać.

     

    Jeśli używasz sterownika zawierającego wbudowany czujnik temperatury (np. EFC18 lub EW40 z czujnikiem temperatury), wyciąg kominowy wystartuje samoistnie jeśli temperatura przekroczy ustawiony poziom – i wyciąg wyłączy się też automatycznie, gdy ogień zgaśnie i temperatura spadnie poniżej nastawionego minimum.

  • Czy kominiarz może również wyczyścić wyciąg kominowy?

    Kominiarze nie są zobowiązani prawnie do czyszczenia wyciągów kominowych. Zalecamy skontaktowanie się ze swoim kominiarzem w celu ustalenia czy mógłby to wykonać.

  • Jak często wyciąg kominowy musi być czyszczony i jak to zrobić samemu?

    Według obowiązujących przepisów komin należy czyścić 4 razy w roku. Poza tym częstotliwość czyszczenia zależy też od tego jakiego typu opału używasz i jak często palisz w kominku lub piecu. Jeżeli używasz suchego drewno wystarczy, aby wyczyścić łopatki wyciągu wyciągu z sadzy i innych zanieczyszczeń raz na rok. Najlepiej jest użyć w tym celu stalowej szczotki lub szpachelki.

  • Wydaje mi się, że wyciąg kominowy jest trochę niestabilny szczególnie podczas burzliwej pogody, tak jakby się wahał?

    Gwarantujemy, iż Twój wyciąg kominowy nie spadnie na dół! Jednak, jeśli wyciąg jest montowany na murowanym kominie, może być dobrym rozwiązaniem, aby użyć czterech śrub do lepszej stabilizacji. Łatwo można je zamontować do dolnej części wyciągu. Skontaktuj się ze swoim Przedstawicielem Handlowym EXHAUSTO CDT.

  • Czemu wyciąg wydaje jakieś dziwne dźwięki lub wibruje kiedy jest włączony?

    Możesz sprawdzić kątowniki przy wyciągu kominowym. Kiedy wyciąg kominowy jest zainstalowany z wykorzystaniem kątowników, jest ważne aby zapewnić, że jest tam przerwa pomiędzy kątownikami, a ścianami komina i że wyciąg jest umieszczony na macie izolującej. Upewnij się, że kątowniki są dopasowane i że są umiejscowione 5 mm od wewnętrznej powierzchni rury kominowej.

    Jeśli kątowniki są zbyt blisko ścianek komina, wibracje i hałas mogą przedostać się z wentylatora do komina. Po dopasowaniu kątowników do odpowiedniej odległości, hałas powinien ucichnąć. Jeśli tak się nie stanie, to oznaczać może że Twój komin nie jest dobrze zwymiarowany w stosunku do Twojego kominka lub pieca. W celu uzyskania najlepszych wskazówek skontaktuj się z najbliższym Przedstawicielem Handlowym EXHAUSTO CDT. Znajdź najbliższego Przedstawiciela Handlowego EXHAUSTO CDT – kliknij tutaj

  • Czy wyciąg kominowy może wentylować mój salon nawet wtedy gdy nie pali się ogień w kominku?

    Tak, oczywiście. Decyduje o tym sterownik jaki wybrałeś dla swojej instalacji. Sprawdź w instrukcji jak to zrobić. Kliknij tutaj aby przejść do działu instrukcji.

• Sauny
  • Gdzie zamontować saunę?

    Przeciwnicy sauny, często kojarzą saunę z zamkniętym, małym i ciasnym pomieszczeniem, gdzieś w piwnicy, gdzie panuje nieprzyjemny zapach. Rzeczywiście takie warunki mogą zniechęcić nawet najbardziej zagorzałego sympatyka sauny.

    W Skandynawii prawie w każdym domu znajduje się sauna. Wielu inwestorów w naszym kraju nie zdaje sobie sprawy, że budowa kabiny możliwa jest również w ich domu. Aby ułatwić podjęcie decyzji, podajemy podstawowe zasady projektowania sauny i wymogi jakie muszą zostać spełnione, aby funkcjonowała ona prawidłowo.

    Dlatego myśląc o prywatnej saunie jeszcze na etapie projektu domu, najlepiej uwzględnić w planach następujące pomieszczenia kabinę sauny, natrysk (umożliwiający schładzanie ciała podczas kąpieli) oraz pokój w którym można odpocząć w trakcie kąpieli.

    W przypadku gdy chcemy zainstalować saunę w już urządzonym domu, należy rozważyć możliwość przeznaczenia na saunę jednego z pokojów.

    Istnieje również możliwość zainstalowania kabiny saunowej w pomieszczeniu na poddaszu ze ściętym dachem. Bardzo efektownie wygląda sauna, w której przez okna jest bezpośredni widok na zewnątrz domu.

    W przypadku gdy nie ma możliwości zainstalowania sauny w oddzielnym pomieszczeniu, można rozważyć możliwość pobudowania sauna w łazience. Przy okazji remontu można np. wymontować wannę (które użytkowanie jest droższe niż korzystanie z sauny - szczegóły dalej), a w to miejsce wstawić kabinę prysznicową, a obok małą domową saunę.

    Poniżej przedstawione również inne przykłady zainstalowania sauny w łazience:

    • pow. 4,8 m2, kabina sauny o wymiarach 160 x 120 cm
    • pow. 5 m2, kabina sauny o wymiarach 120 x 120 cm
    • pow. 6,2 m2, kabina sauny o wymiarach 160 x 160 cm
    • pow. 7,9 m2, kabina sauny o wymiarach 160 x 160 cm
    • pow. 9,5 m2, kabina sauny o wymiarach 200 x 160 cm
    • pow. 11,4 m2, kabina sauny o wymiarach 200 x 160 cm
  • Czym różnią się poszczególne rodzaje kąpieli w saunie?

    Dysponując w domu tylko jedną sauną, możemy korzystać z trzech rodzajów kąpieli. Wystarczy odpowiednio ustawiać temperaturę i poziom wilgotności.

    Ważne jest jednak aby zachować prawidłowe proporcje pomiędzy tymi parametrami. Zależność tę opisuje "prawo sumy 110", zgodnie z którym suma temperatury (w °C) i wilgotności (w procentach) w saunie powinna wynosić: 110 (na przykład 70°C i 40%).

    I tak można wyróżnić trzy formy kąpieli w saunie:

    Sauna sucha. W saunie panuje wtedy bardzo wysoka temperatura - ok. 90-110°C, a wilgotność utrzymana jest na niskim poziomie - jedynie około 10% (warto dla porównania przytoczyć, że w pomieszczeniach budynków mieszkalnych wilgotność zależnie od pory roku wynosi 45-65%). W suchej saunie powietrze powoduje szybkie wysuszanie skóry i pocenie się.

    Sauna mokra. Temperatura powietrza w sunie mokrej wynosi od 70 do 90°C (niektórzy uważają, że wystarczy już 50-60°C), wilgotność 25-39%. Taką wilgotność uzyskuje się polewając wodą kamienie znajdujące się w piecu sauny.

    Sauna parowo-ziołowa (tylarium). Warunki podczas kąpieli w saunie parowo-ziołowej są znacznie łagodniejsze: temperatura wynosi 45-65°C, przy wilgotności 40-65%. Takie warunki są odpowiednie dla większości osób, nawet dla małych dzieci. Aby osiągnąć tak dużą wilgotność konieczne jest zainstalowanie piece, które jednocześnie ogrzewają powietrze i wytwarzają gorącą parę wodną (tzw. piece kombi), lub typowy piec do sauny i generator pary. Przepuszczając parę wodną przez zioła lub esencje zapachowe, można zażywać inhalacji.

    Uwaga: Sauny parowej nie należy mylić z łaźnią parową. Łaźnia parowa to całkowicie inna forma kąpieli (temperatura maksymalnie 55°C, a wilgotność cały czas utrzymywana jest na bardzo wysokim poziomie), z innymi zasadami konstrukcyjnymi.

  • Jak jest skonstruowana i jakie ma wymiary typowa domowa kabina sauny?

    Kabina sauny to zamknięte, dobrze izolowane pomieszczenie.

    Kabina powinna stanowić wolnostojącą konstrukcję, nie zaleca się instalowania sauny w zamkniętym pomieszczeniu (tzn. murowane ściany z 4 stron).

    Sauna może mieć dowolne wymiary, choć nie powinna być zbyt mała. Dobrze, by jej wymiary pozwoliły na relaks w pozycji leżącej, gdyż wtedy całe ciało się nagrzewa równomiernie. Dlatego przynajmniej jeden bok sauny powinien mieć nie mniej niż dwa metry. W bardzo małych pomieszczeniach instaluje się jednak sauny mniejsze, w których kąpieli zażywa się na siedząco.

    Przeciętnie sauna powinna pozwalać na jednoczesny pobyt w niej trzech osób (średniej wielkości rodzina) i ich odpoczynek nie tylko w pozycji siedzącej, ale i leżącej. Dlatego wymiary domowej sauny to najczęściej 200 x 160 cm lub 200 x 200 cm i wysokości minimum 200 cm.

    Wysokość domowej sauny powinna wynosić co najmniej dwa metry.

  • Jaką saunę kupić?

    Sauna prefabrykowana. Sauna taka składa się z gotowych do zmontowania elementów - ścian, sufitu, podłogi oraz ławek. Na rynku są sauny o standardowych wymiarach od 1,2 x 1,2 m do 3,0 x 2,5 m. Można też zamówić saunę o dowolnych wymiarach, według indywidualnego projektu.

    Sauna budowana na miejscu. Jeśli niemożliwe jest zainstalowanie sauny prefabrykowanej ze względu na liczne załamania ścian, sufitu - pozostaje budowa sauny na miejscu. Można to powierzyć tylko specjalistycznej firmie.

    Innym rozwiązaniem, tańszym, ale bardziej pracochłonnym to zestawy do budowy sauny zawierające wszystkie potrzebne materiały: elementy konstrukcji szkieletowej, izolację, listwy montażowe, panele wykończeniowe, gwoździe i śruby. Do zmontowania takiej sauny trzeba trochę sprawności manualnej - doświadczonemu majsterkowiczowi montaż zajmie 2-3 dni.

    Decydując się na domową saunę należy wziąć pod uwagę doświadczenie firmy, jakość użytych materiałów oraz uwzględnić zastosowane rozwiązania techniczne. Sauna to inwestycja na całe życie. Przy jej wyborze nie można kierować się niską ceną. Decyzja taka zemści się koniecznością częstych napraw, a w najgorszym przypadku wymianą całej sauny. Ponadto sauna złej jakości stanie się mało lubianym miejscem.

  • Jaki materiał stosowany jest do konstrukcji sauny?

    W saunie panują wysokie temperatury, dlatego materiały użyte do ich konstrukcji muszą być odporne na ekstremalne warunki.

    Wewnętrzne ściany kabiny sauny wykłada się panelami drewnianymi grubości minimum 12 mm. Ważne jest, aby drewno miało jak najmniej sęków i nie zawierało dużo żywicy. Gatunki drewna najczęściej stosowane do budowy saun to: świerk skandynawski, osika lub cedr. Warto zwrócić na idealne właściwości cedru jako materiału do sauny: wysoka odporność na działanie powietrza o wysokiej temperaturze i dużej wilgotności, piękny zapach i kolorystyka.

    Od zewnątrz kabinę może wykończyć dowolnym materiałem, np. drewnem, płytą pilśniową, płytą gipsową lub glazurą.

    Choć drewno jest najważniejszym materiałem do konstrukcji sauny to również i w tej branży coraz częściej stosowane są inne materiały. Przykładem może być wykorzystywanie szkła oraz aluminium do budowania sauny. Oczywiście nie możliwe jest wykonanie całej kabiny z metalu i szkła, ale widoczne frontowe ścianki mogą być w całości wykonane z tych materiałów.

    Godne polecenia rozwiązanie, to zainstalowanie sauny w oddzielnym małym domku, który może być również wykorzystywana jako domek gościnny. W tym przypadku w pomieszczeniu wypoczynkowym można przygotować składane łóżka. Należy jednak podkreślić, że sauny nigdy nie buduje się na zewnątrz jako wolno stojącej. Jednym z powodów to zbyt duże straty ciepła.

    Wyłożenie wewnętrznych ścian sauny drewnianymi panelami nie wystarczy. W celu szybkiego nagrzewania sauny oraz niskiego zużycia energii należy uwzględnić odpowiednią warstwę izolacyjną.

    Jako izolację termiczną wykorzystuje się wełnę mineralną - grubości od 45 do 100 mm.

    Nie stosuje się dodatkowej izolacji z folii aluminiowej. Folia aluminiowa umieszczona pod warstwą paneli drewnianych powoduje nieprzyjemne nagrzewania się paneli drewnianych, a w najgorszym przypadku może grozić porażeniem prądem.

    Częstym błędem w izolacji sauny jest stosowanie dodatkowej izolacji chroniącej przed wilgocią, gdyż sauna wbrew ogólnie przyjętym opiniom jest najbardziej suchym pomieszczeniem w całym budynku.

    Popularnym rozwiązaniem są sauny wykonane z pełnych balii drewnianych. W tym przypadku nie jest już konieczna dodatkowa izolacja z wełny mineralnej

    Ponieważ podczas kąpieli na podłodze w saunie może zebrać się woda (np. wylana z łyżki podczas polewania pieca wodą), dół kabiny należy zabezpieczyć przed wchłanianiem wody. Najlepszym i najtrwalszym rozwiązaniem jest zainstalowanie kabiny się na specjalnych profilach (np. z anodowanego aluminium).

    Podłogę w saunie najczęściej wykłada się terakotą lub wykładziną ze sztucznego tworzywa. Materiały te muszą być odporne na wysoką temperaturę i wodę.

    Należy zwrócić uwagę, aby powierzchnia podłogi nie była śliska, nawet po rozlaniu wody.

    Jeżeli jest taka możliwość, należy w podłodze sauny zaplanować odpływ wody. Odpływ ułatwi utrzymanie sauny w czystości, a w przypadku rozlania wody sprawi, że woda nie będzie zostawać na podłodze.

    Odpływ jest szczególnie zalecany, jeżeli jesteśmy zwolennikami sauny parowej, gdzie na podłodze podczas kąpieli może zbierać się nieco więcej wody.

    Odpływ w saunie powinien być zawsze wyposażony w syfon, tak aby do kabiny nie były zasysane nieprzyjemne zapachy z kanalizacji. Kratka odpływu nie powinna być zainstalowana bezpośrednio pod piecem.

    Drzwi w saunie muszą się zawsze otwierać na zewnątrz. Dobór właściwych materiałów ma duże znaczenie na ich trwałość i bezpieczeństwo użytkowania. Drzwi wykonuje się z drewna lub ze szkła hartowanego. Zamontowany zamek powinien gwarantować otwarcie się drzwi poprzez ich lekkie pchnięcie. Drzwi do sauny nigdy nie są w pełni szczelne, a poza tym są one często otwierane podczas kąpieli.

    Ławki w saunie wykonywane są z gatunków drewna, które nie ulegają zbytniemu nagrzewaniu, np. osika, abachi. Szerokość stosowanych ławek w zależności od wielkości sauny waha się od 31 do 55 cm. Ładnym i praktycznym uzupełnieniem dla ławek są pionowe osłony wypełniające przestrzeń między ławkami oraz oparcia.

  • Jak prawidłowo dobrać piec do sauny?

    Najważniejszym elementem każdej sauny jest źródło ciepła, czyli piec.

    Pierwsze sauny były ogrzewane piecami na drewno. Choć bardzo rzadko, ale piece takie są montowane nawet dziś. Zaletą tych pieców jest możliwość instalowania w miejscach gdzie brak jest energii elektrycznej. Wymagają one jednak oddzielnego przewodu dymowego. Ponieważ cała konstrukcja pieca znacznie się nagrzewa, piece na drewno wymagają zachowania bezpiecznych odległości od materiałów łatwopalnych (ok. 50 cm), bądź też zainstalowania izolacji ścian. W saunie z piecem opalanym drewnem, wlot powietrza instaluje się przy podłodze jak najdalej od pieca. Wylot powietrza nie jest konieczny, gdyż sam piec spełnia taką funkcję.

    Obecnie stosuje się przede wszystkim piece elektryczne. Obsługa ich jest znacznie łatwiejsza, montaż bardzo prosty i tańszy. Poglądy, iż sauny to "pożeracze prądu" też nie są prawdziwe - patrz niżej.

    Moc pieca do sauny dobiera się zależnie od kubatury kabiny. W saunach domowych stosuję się zasadę, że na 1 m3 potrzeba 1 kW mocy.

    Poniższa tabelka pokazuje jakie moce pieców pasują do jakich saun:

    Moc pieca do sauny [kW]	Min./maks. kubatura sauny [m3]
    2,2-4,5	1,2-5
    6,6	4-8
    8	6-12
    10,7	10-18
    16	15-35
    20	22-43

    Piece o mocy do 5 kW mogą mieć zasilanie jednofazowe; większe - wymagają przyłącza trójfazowego. Dokładne wymagania odnośnie przyłącza elektrycznego znajdują się zawsze w dokumentacji technicznej pieca.

    W przypadku sauny parowej oprócz tradycyjnego pieca do saun należy dodatkowo podłączyć generator pary, który również dobiera się odpowiednio do kubatury sauny. Generator pary umieszcza się na zewnątrz sauny w odległości maks. 15 m od sauny. Wymagają one podłączenia zimnej wody. W generatorze woda zostaje ogrzana do temperatury wrzenia i następnie w postaci pary jest transportowana miedzianą rurką do sauny. Głowica wydmuchująca parę w saunie jest umieszczana pod ławkami. W najnowszych generatorach pary wszystkie ich funkcje są w pełni automatyczne: napełnianie, opróżnianie i płukanie zbiornika wody po zakończonej kąpieli.

    Na rynku dostępne są również tzw. piece kombi. Piece tego typu posiadają wbudowany generator pary oraz pojemniki na zioła, umożliwiając korzystanie z 3 form kąpieli: sauny suchej, mokrej oraz parowo-ziołowej.

    Uwaga: wszystkie instalacje elektryczne w saunie powinny być zawsze wykonywane przez uprawnionych elektryków.

    Piece do saun oferowane na rynku polskim muszą posiadać znak bezpieczeństwa "B" lub świadectwo weryfikacji certyfikatu zgodności.

    Piec piecowi nie równy

    Jeżeli chcemy, aby nasz piec był bezpieczny, trwały, a koszty eksploatacji niższe, zwróćmy uwagę na:

    • szybki czas nagrzewania do żądanej temperatury - czas nagrzewania do temperatury 80°C powinien wynosić ok. 20 min.
    • niskie zużycie energii elektrycznej - stosowane systemy oszczędzania energii ("stand-by" oraz "zmienna moc") pozwalają na znaczne zredukowanie poboru energii elektrycznej i utrzymywanie jednakowej temperatury. Specjalne ukształtowane komory konwekcyjne w piecach pozwalają również na szybkie nagrzanie sauny.
    • materiały wysokiej jakości - np. grzałki pieca oraz pojemnik na kamienie powinny być wykonane ze stali nierdzewnej
    • pojemnik na kamienie powinien mieć odpowiednią wielkość i konstrukcję- zbyt duża ilość kamieni powoduje, że bezwładność pieca rośnie, przez co rośnie również zużycie prądu.
    • bezpieczna obudowa pieca - obudowa pieców najnowszej generacji zabezpiecza przez ewentualnymi oparzeniami w przypadku dotknięcia - temperatura na obudowie pieca powinna wynosić ok. 50°C (przy temperaturze powietrza w saunie 90°C). Większość pieców, poza wyjątkami, wymaga dodatkowych osłon wokół pieca, co znacznie ogranicza przestrzeń w saunie.
    • w celu ułatwienia utrzymania czystości w saunie, zalecane są piece, które montuje się w pozycji wiszącej na ścianie - można wtedy w łatwy sposób wytrzeć podłogę pod piecem

    Dobrej jakości piece posiadają zabezpieczenia, które odłączają zasilanie w momencie przegrzewania (zła wentylacja, nieprawidłowe umieszczenia pieca, złe ułożenie kamieni lub przykrycie pieca ręcznikiem).

    Warto również zwrócić uwagę na warunki gwarancji. Standardowy okres gwarancji na piece do saun wynosi 1 rok. Firmy oferujące piece najlepszej jakości udzielają gwarancji nawet na okres 3 lat.

  • Jak zaprojektować dobrą saunę?

    Warto poświęcić trochę czasu i zaprojektować saunę, która będzie na miarę naszych potrzeb.

    Należy przy tym przestrzegać czterech następujące zasady:

    Zasada I - piec i drzwi należy umieszczać na tej samej ścianie kabiny sauny

    Ponieważ piec wymusza cyrkulację powietrza w saunie, umieszczenie drzwi na tej samej ścianie co piec pozwala na szybkie ogrzanie powietrza, które dostaje się przy otwarciu drzwi.

    W przypadku gdy jest brak wystarczającego miejsce na umieszczenie pieca na ściance, na której są drzwi, w drodze wyjątku, piec można umieścić na ściance bocznej ale możliwie jak najbliżej drzwi.

    Zasada II - wlot powietrza do sauny bezpośrednio pod piecem

    Wlot powietrza do kabiny sauny jest umieszczany zawsze na ściance, tuż pod piecem. Powierzchnia przekroju wlotu powietrza dla saun użytku domowego wynosi ok. 125 cm2. Wlot powietrza musi być zawsze w pełni otwarty. Powietrze do sauny zasysane przez wlot powinno pochodzić z tego samego pomieszczenia co powietrze, które dostaje się przez drzwi. Jednym słowem, cyrkulacja powietrza do i z sauny powinna mieć obieg zamknięty.

    Zasada III - wylot powietrza z sauny należy umieścić jak najdalej od wlotu; wylot powietrza powinien być skierowany z powrotem do pomieszczenia, z którego powietrze było pobierane

    W celu uzyskania jak największej odległości pomiędzy wlotem a wylotem powietrza w saunie, wylot powietrza umieszcza się najczęściej po przekątnej w stosunku do wlotu. Wylot powietrza umieszcza się wysoko na ścianie lub w suficie Powietrze wydostające się przez wylot jest skierowywane do tego samego pomieszczenia z którego było pobierane (nigdy nie należy wylotu skierowywać bezpośrednio do kanału wentylacyjnego). Ten sposób termicznej wymiany powietrza jest energooszczędny i w pełni niezależny.

    Wer. A - wylot powietrza przez ścianę sauny (widok z góry). Wylot umieszcza się wysoko lub w suficie

    Wer. B - wylot powietrza wyprowadzony przez wolną przestrzeń nad sufitem sauny (widok z boku)

    Wer. C - wylot przeprowadzony przez kanał pod sufitem sauny (widok z boku). Kanał umieszczany jest w narożniku między ścianą a sufitem. Wymiary kanału powinny być takie same jak wylotu powietrza

    UWAGA: Powietrze znajdujące się między sufitem sauny a sufitem pomieszczenia powinno mieć możliwość wymiany z powietrzem z pomieszczenia.

    Zasada IV - gdy na projekcie umieszczone są w prawidłowym miejscu piec, drzwi, wlot i wylot powietrza, można przystąpić do projektowania ławek w saunie oraz oświetlenia.

    Istnieją różne możliwości rozmieszczenia ławek: na jednym lub na różnych poziomach. Ławki umieszcza się na wysokości ok. 42 cm od podłogi i w takiej samej odległości między ławkami.

    Oprawki oświetleniowe w saunie umieszcza się na ścianach w bezpiecznej odległości od sufitu (min. 30 cm od sufitu). Nigdy jednak nie należy umieszczać oświetlenia bezpośrednio nad piecem. Oprawki oświetleniowe można przysłonić specjalnymi abażurami lub też zamontować pod ławkami, stwarzając w ten sposób intymny nastrój.

    Stosowanie powyższych zasad sprawi, że sauna będzie zawsze funkcjonować prawidłowo: odpowiednia wentylacja, ławki posiadać będą właściwą temperaturę. Poza tym właściwa temperatura istniała będzie na różnych wysokościach, a drewniane panele długo zachowają estetyczny wygląd. Dodatkowo tak zaprojektowana sauna sprzyja bardzo efektywnemu odzyskowi energii.

    Dobrze zaprojektowana i zbudowana sauna = zerowe zużycie energii

    Testy przeprowadzone przez szwedzkich naukowców wykazały, że całą energię którą pobiera piec w saunie, zostaje wykorzystana w postaci energii cieplnej w budynku. Sauna zmniejsza zużycie energii nawet wtedy gdy nie jest użytkowana. Instalując saunę, uzyskujemy dodatkową izolację ścian budynku, oszczędzając w ten sposób do 500 kWh w ciągu roku.

    Pobór energii podczas kąpieli w saunie

    Piec elektryczny w przeciętnej saunie domowej (200 x 160 cm) zużywa średnio 3,9 kWh, uwzględniając czas nagrzewania i kąpiel. Przy cenie za 1 kWh 0,35 zł. oznacza to wydatek całkowity w kwocie 1,37 zł. Biorąc pod uwagę, że jednocześnie z sauny korzystają 3 osoby, zużycie prądu wynosi 1,3 kWh/osobę (=0,46 zł./osobę). Jeżeli sauna jest zaprojektowana i wykona według wcześniej przedstawionych zasad, zmniejszą się wydatki na ogrzewanie o powyższą kwotę, czyli koszt korzystania z sauny jest zerowy.

    Pobór energii podczas kąpieli w prysznicu

    Każdorazowa kąpiel w natrysku to zużycie ok. 1,4 kWh (normalna temperatura wody). Z tego 1,2 kWh na zawsze zostaje utracone poprzez odpływ wody do kanalizacji, a tylko 0,2 kWh pozostaje w budynku w postaci energii cieplnej. Oczywiście zużycie energii będzie jeszcze większe podczas długiego gorącego natrysku Podczas kąpieli w saunie korzysta się z chłodnej wody - dodatkowa oszczędność.

    Pobór energii podczas kąpieli w wannie

    Kąpiel w wannie to z punktu widzenia energetycznego najbardziej kosztowny odpoczynek (poza tym niezbyt higieniczny). Zużycie energii podczas kąpieli w wannie to ok. 6,5 kWh. Z tego tylko 0,3 kWh pozostaje w budynku w postaci energii cieplnej, a 6,2 kWh "odpływa" do kanalizacji.

  • Jak rozwiązać wentylację wokół sauny?

    W przypadku planowania sauny, natrysku oraz pomieszczenia wypoczynkowego należy bardzo staranie zaprojektować wymianę i obieg powietrza. Błędy w wentylacji dadzą szybko znać o sobie w postaci zawilgoconych pomieszczeń, grzybów na ścianach itp. W ekstremalnych przypadkach mogą spowodować przegrzewanie się elementów wewnątrz sauny a nawet doprowadzić do powstania pożaru.

    W tym celu należy zapewnić doprowadzenie świeżego powietrza oraz odprowadzenie ciepłego i wilgotnego powietrza. Powietrze powinno mieć możliwość swobodnej cyrkulacji poprzez pomieszczenia, w tym celu należy zainstalować odpowiednie wloty i wyloty powietrza. Kabinę sauny nie podłącza się jednak bezpośrednio do kanału wentylacyjnego.

    W celu zapewnienia cyrkulacji powietrza wokół samej kabiny sauny, należy zachować odpowiedni odstęp między istniejącą ścianą pomieszczania a kabiną - ok. 20 - 50 mm. Odpowiednio wykonana izolacja sauny oraz cyrkulacja powietrza, zapewni że nie będzie się gromadzić para wodna wokół sauny.

  • Czystość i higiena w saunie

    Przyjemny zapach i idealna czystość panująca w saunie, są koniecznym warunkiem, aby kąpiel w saunie była relaksem.

    Dobrą zasadą jest aby podczas kąpieli siedzieć lub leżeć na ręczniku. Jedzenie lub picie w saunie nie jest oczywiście zalecane.

    Odpowiednia konstrukcja sauny pozwala również na łatwe utrzymywanie jej w czystości. Możliwość sprzątnięcia podłogi pod ławkami jest niezbędna. W tym celu ławki w saunie są tak skonstruowane aby możliwe było ich łatwe podniesienie lub usunięcie na czas czyszczenia.

    Po zakończonej kąpieli w saunie, kiedy jeszcze jest ciepło, wystarczy lekko przetrzeć ławki oraz podłogę. Co pewien czas należy dokładnie posprzątać saunę.

  • Jak przebiega kąpiel w saunie?

    Pośpiech udaremnia przyjemność kąpieli w saunie. Aby zaznać saunowego relaksu potrzeba co najmniej godziny czasu. Do sauny przygotuj dwa ręczniki (duży i mały), mydło, szampon i butelkę wody mineralnej lub soku.

    1. Najpierw dokładnie umyj ciało pod prysznicem.
    2. Do sauny wchodzimy bez ubrania, z ręcznikiem - możemy na nim usiąść lub położyć się. Należy pamiętać o zdjęciu zegarka i biżuterii. Im wyżej tym cieplej, dlatego dla "początkujących" lepsze są najniższej ławki.
    3. Nasze ciało powoli się nagrzewa. Zaczynamy się pocić. Jednorazowo w saunie przebywamy tak długo, jak długo nam to sprawia przyjemność. Jeśli przestaje tak być, kabinę trzeba opuścić. Strugi chłodnego potu na ciele, szczypanie nosa i ust, utrudnione oddychanie albo kołatanie serca to znak, że lepiej wyjść z sauny. Cała kąpiel powinna się składać z kilku sesji. Pierwsza powinna trwać kilka minut, pozostałe nie dłużej niż kwadrans.
    4. Rozgrzane ciało schłódź pod prysznicem, zaczynając od stóp. Woda nie powinna być lodowata.
    5. Ponownie wchodzimy do sauny. Zwiększamy lub zmniejszamy temperaturę. Jeśli powietrze jest zbyt suche, polej wodą kamienie. Możesz dodać do niej kilka kropli olejku eterycznego. W ciągu kilku sekund kabina sauny napełni się wilgotną, pachnącą parą.
    6. Te wszystkie czynności powtarzamy wiele razy.
    7. Pobyt w saunie kończymy długim, chłodnym prysznicem.
    8. Na zakończenie kąpieli obowiązuje choćby kilkuminutowy relaks, najlepiej w pozycji leżącej i uzupełnienie niedoboru płynów. Nie próbuj zaniedbywać tej ważnej czynności, bo zapocisz ubranie.
• Łaźnie parowe
  • Kabina łaźni parowej

    Kabiny łaźni parowych mają wymiary pozwalające pomieścić od jednej do nawet kilkudziesięciu osób. Zasady instalacji są identyczne dla różnych rodzajów kabin. Różnice dotyczą jedynie wymiarów kabin, mocy zastosowanego generatora pary i sposobu rozwiązania instalacji.

  • Różnica między sauną a łaźnią

    Warto zwrócić uwagę na podstawowe różnice między dość popularnymi już w Polsce saunami a łaźniami parowymi. Temperatura panująca w łaźniach podczas kąpieli waha się od 40 do 55°C, w saunie sięga 110°C. Dla większości użytkowników łaźni parowych najbardziej komfortową temperaturą jest 45°C. Samo pomieszczenie łaźni ma inną konstrukcję. Łaźnia parowa musi być w całości (to znaczy jej podłoga, ściany oraz sufit) wykonana z materiałów odpornych na działanie powietrza o dużej wilgotności (100%). W tradycyjnych saunach parowo- -ziołowych wilgotność powietrza nie przekracza nigdy 65%, natomiast w saunach suchych i mokrych utrzymuje się na poziomie 10-30%. Dlatego sauny można budować z drewna, ale nie może być stosowane jako materiał konstrukcyjny na kabiny łaźni parowych.

  • Konstrukcja łaźni parowej

    Kabiny łaźni parowych wykonuje się w konstrukcji lekkiej lub ciężkiej. Ściany, sufit i podłoże kabin o konstrukcji lekkiej wykonuje się z gotowych elementów z wysokiej jakości tworzywa sztucznego (w różnych kolorach), hartowanego szkła oraz aluminium. Ich zaletą jest niższe niż w innych typach kabin zużycie energii elektrycznej podczas pracy generatora pary. Elementy z tworzywa sztucznego, szkła lub aluminium montuje się do gładkich, wypoziomowanych powierzchni, wyłożonych płytkami ceramicznymi lub wykładziną z tworzywa sztucznego odporną na wysoką temperaturę i dla bezpieczeństwa użytkowników antypoślizgową.

    Materiały, z których wykonuje się kabiny łaźni parowych, powinny mieć atest Państwowego Zakładu Higieny.

    Konstrukcję ciężką , opartą na murowanych ściankach, wykonuje się z wodoodpornych materiałów, na przykład płytek, kamienia lub kafli ceramicznych. Tego typu rozwiązania stosuje się przede wszystkim wtedy, gdy użycie gotowych elementów, oferowanych przez wyspecjalizowanych producentów, jest niemożliwe. Tak może się zdarzyć, gdy pomieszczenie ma nietypowy kształt lub gotowe elementy nie pasują do stylu wnętrza.

    W celu zapewnienia komfortu osobom korzystającym z łaźni oraz zagwarantowania odpowiednich warunków wytwarzania pary w kabinach ich wysokość powinna wynosić 205-224 cm.

  • Miejsce dla łaźni

    Kabina łaźni parowej powinna znaleźć się w planach uż podczas powstawania projektu. O wiele łatwiej wtedy wybrać odpowiedni typ kabiny, dopasować ją do wystroju pozostałych pomieszczeń, doprowadzić wszystkie potrzebne podłączenia instalacyjne.

    Kabiny łaźni parowych najczęściej instaluje się w łazienkach, ale można z powodzeniem umieścić taką kabinę na przykład w domowej siłowni. Potrzebne będą do tego następujące instalacje:

    • przyłącze wodne,
    • odpływ do kanalizacji,
    • zasilanie elektryczne do generatora pary,
    • podłączenie do kanału wentylacyjnego.

    Łaźnię parową można również zainstalować w już zagospodarowanym domu. Najłatwiejszym sposobem jest adaptacja istniejącej kabiny natryskowej (o wymiarach 80 x 80 cm), pod warunkiem wyposażenia jej w specjalną kopułę oraz generator pary odpowiedniej mocy (/ 2).

    Można też zamontować na miejsce wanny kompletnie wyposażoną kabinę kąpielową z funkcją łaźni parowej i hydromasażu.

    Dla dobrego funkcjonowania łaźni ważne jest, aby temperatura panująca wokół jej kabiny nie przekraczała 35°C. Jeśli łaźnia ma konstrukcję lekką, a sąsiaduje z tradycyjną sauną wykonaną z drewna, należy między ich kabinami zachować co najmniej 10-centymetrową odległość.

    Kabina może pełnić tylko funkcję łaźni parowej i wtedy wystarczy doprowadzić do niej instalację z zimną wodą, która posłuży do zasilania generatora pary.

    Kiedy to możliwe, dobrze jest jednak w kabinie zainstalować natrysk, który umożliwi osobom korzystającym z łaźni schłodzenie ciała rozgrzanego kąpielą parową - bez konieczności opuszczania kabiny. Często kabina łaźni parowej z założenia pełni również funkcję natrysku. W takich wypadkach trzeba doprowadzić do niej również ciepłą wodę.

    Skraplająca się w łaźni para wodna musi być usunięta do kanalizacji. Odpływ powinien się znajdować w geometrycznym środku łaźni i być w stanie odprowadzić co najmniej 50 l wody w ciągu minuty, czyli mieć średnicę co najmniej 50 mm (tak, jak odpływ w wannie czy brodziku). Aby woda dobrze spływała, podłoga powinna być lekko nachylona w kierunku odpływu.

    W mniejszych łaźniach oraz w pomieszczeniach, w których nie można już zainstalować odpływu w podłodze, stosuje się gotowe brodziki. To znacznie upraszcza wykonanie i podłączenie łaźni.

  • Wentylacja w łaźni

    Równie ważna dla prawidłowego funkcjonowania łaźni jest odpowiednia wentylacja. W domowych łaźniach wystarczająca jest wymiana powietrza przez otwieranie drzwi oraz wentylacja grawitacyjna, która już istnieje w pomieszczeniu. Jednak gdy kilkuosobowa łaźnia używana jest w sposób ciągły przez ponad dwie godziny, wentylacja grawitacyjna może nie wystarczyć (w ciągu godziny trzeba bowiem wymienić 10-20 m3 powietrza na osobę), trzeba wtedy zastosować wentylację mechaniczną.

    Wlot świeżego powietrza umieszcza się przeważnie przy progu drzwi do łaźni. Wylot wentylacji trzeba umieścić możliwie jak najwyżej, na przykład w suficie, a kanał wyprowadzić na zewnątrz domu. Ze względu na bardzo dużą wilgotność powietrza uchodzącego z łaźni, przewód wentylacyjny powinien być wykonany z materiałów odpornych na korozję. Należy również w miarę możliwości prowadzić go prostą trasą - w zagięciach może bowiem gromadzić się woda.

  • Oświetlenie łaźni

    Szczególnie miły nastrój w łaźni można uzyskać dzięki łagodnemu, stłumionemu oświetleniu. Napięcie zasilające oświetlenia w łaźniach powinno wynosić maksymalnie 24 V. Oprawy oświetleniowe powinny być wodo i paroszczelne

  • Generator pary

    Generator pary, czyli urządzenie wytwarzające parę wodną, zawsze montuje się na zewnątrz łaźni (w odległości nie większej niż 15 m od kabiny). Oferta firm produkujących generatory pary obejmuje urządzenia różnej mocy, przystosowane do łaźni parowych o różnej kubaturze. Generator wymaga doprowadzenia świeżej wody oraz odpowiedniego zasilania elektrycznego. Rodzaj zasilania zależy od mocy urządzenia: generatory pary o mocy do 4,5 kW potrzebują zasilania jednofazowego (220 V), większe - trójfazowego (380 V). Pracą generatora pary steruje się za pomocą panela. Pozwala on zaprogramować czas włączenia i wyłączenia generatora oraz temperaturę w łaźni.

    Z punktu widzenia użytkownika, przy wyborze generatora pary należy kierować się następującymi funkcjami:

    • generator powinien być wyposażony w system automatycznej pracy - oznacza to, że napełnianie i opróżnianie zbiornika wody oraz jego płukanie powinno odbywać się bezobsługowo,
    • system zmiennego poboru mocy oszczędzający pobór prądu,
    • zabezpieczenia przed przegrzaniem oraz przepaleniem grzałek,
    • program płuczący generator po zakończonej kąpieli,
    • grzałki i zbiornik powinny być wykonane ze stali kwasoodpornej.

    Generatory pary sprzedawane na polskim rynku muszą mieć znak bezpieczeństwa "B" lub świadectwo weryfikacji certyfikatu zgodności.

    Wszelkie prace hydrauliczne oraz elektryczne, związane z instalacją generatora, należy powierzyć uprawnionym firmom instalatorskim.

    Parę wytwarzaną przez generator doprowadza się do kabiny łaźni miedzianymi rurkami. Końcówkę podającą parę instaluje się przy podłodze w miejscu, w którym użytkownik nie jest narażony na bezpośredni kontakt z wydzielającą się parą.

  • Wybudować czy kupić gotową

    Na tę decyzję wpływają przede wszystkim względy estetyczne i użytkowe.

    Zbudowanie kabiny murowanej, z okładziną z płytek ceramicznych lub kamiennych jest możliwe praktycznie w każdym zaadaptowanym na łaźnię pomieszczeniu. Takie łaźnie są jednak bardziej energochłonne od gotowych, a nawet niewielkie błędy popełnione podczas budowy mogą zakłócać późniejsze korzystanie z łaźni.

    Gotowe kabiny łaźni dostępne są na rynku w różnych rozmiarach, kształtach i kolorach. Producenci oferują liczne możliwości adaptacji standardowych kabin do indywidualnych potrzeb. Montaż takich kabin jest i łatwiejszy, i tańszy niż łaźni budowanych. Tańsza jest także ich eksploatacja, gdyż zużywają mniej prądu.

    Kabiny gotowe mają również tę zaletę, że są rozwiązaniami sprawdzonymi przez producenta, który gwarantuje ich trwałość, prawidłowe funkcjonowanie i bezpieczeństwo użytkowania.

    Bardzo ciekawym i zdobywającym ostatnio coraz większą popularność rozwiązaniem są kabiny kąpielowe . Kabiny takie oprócz funkcji zwykłego natrysku wyposażone są właśnie w łaźnię parową, dysze do hydromasażu i miejsca do siedzenia. Kupujący otrzymuje w komplecie wszystkie akcesoria niezbędne do montażu. Występują przeważnie w wersji jedno - lub dwuosobowej.

    Bez względu jednak na wybraną technologię montaż kabiny łaźni parowej należy powierzyć fachowej firmie, mającej odpowiednie uprawnienia zarówno do prac montażowych, instalacyjnych, jak i elektrycznych, a także mającej autoryzację producenta, importera lub dystrybutora. Tylko wtedy będziemy mogli mieć pewność, że łaźnia będzie działać bezpiecznie przez długie lata.

  • Jak korzystać z łaźni
    1. Przed rozpoczęciem kąpieli dokładnie umyć ciało pod prysznicem.
    2. Do łaźni wejść bez ubrania, zabrać ze sobą mały ręcznik, na którym będzie można usiąść.
    3. Dzięki panującym w łaźni warunkom możliwe jest o wiele dłuższe korzystanie z jej regenerujących walorów, niż w saunach tradycyjnych. Jednorazowa kąpiel w łaźni może przeciągnąć się aż do kilkudziesięciu minut - w saunie tradycyjnej nie trwa zwykle dłużej niż 15-20 minut.
    4. Co jakiś czas można ochłodzić ciało pod natryskiem (woda nie powinna być lodowata) lub odpocząć na leżaku, uzupełnić płyny.
    5. Kąpiele można powtarzać kilkakrotnie.
    6. Po ostatniej kąpieli w łaźni ciało powinno się dokładnie umyć, a następnie pozwolić mu swobodnie odparować.
• Wanny SPA i baseny
  • Jaki jest wpływ wanien spa na zdrowie ?

    Zaraz po wejściu do wanny SPA, orzeźwiające strumienie ciepłej wody pobudzają krążenie, rozszerzając naczynia krwionośne. Poziom stresu znacznie się obniża. Podobnie jest z ciśnieniem. Fakt przebywania w wodzie w 90 % odciąża kolana i stawy od dźwigania masy ciała, tym samym ciało i mięśnie mogą się w końcu odprężyć. Łagodnieją wszelkie dolegliwości i skurcze.

    Ciepło dociera również do tkanki kolagenowej, zatem przy wszelkich zapaleniach stawów gorące kąpiele znacznie zmniejszą cierpienie i ułatwią poruszanie. Nic więc dziwnego w tym, że fundacja "Arthritis Foundation" zaleca hydroterapię jako środek zmniejszający objawy zapalenia stawów i że tylu zawodowych lekkoatletów, a nawet olimpijczyków z powodzeniem ją stosuje.

  • Czym kierować się przy wyborze wanny spa ?

    Wysokiej jakości wanna SPA z hydromasażem jest korzystną inwestycją. Podniesie ona standard obiektu hotelowego. Dlatego też dokonując wyboru wanny SPA z hydromasażem należy zwrócić uwagę na wiele aspektów, by wybrać tę najbardziej odpowiednią. Po pierwsze trzeba odpowiedzieć na pytanie jak dużą wannę potrzebujemy i możemy zainstalować.

    Większość firm produkujących wanny SPA oferuje pełną gamę wanien o różnych wymiarach, przy czym największy modele zmieszczą nawet do dziesięciu osób dorosłych.

    Należy zwrócić uwagę na rozwiązania konstrukcyjne zapewniające wysoką jakość obsługi i hydromasażu. Bardzo komfortowym rozwiązaniem są miejsca w formie półleżącego fotela z duża liczbą dysz do masażu. Takie dodatkowe miejsce w formie anatomicznego, wygodnego szezlonga, zapewni intensywną i kompletną hydroterapię przebiegającą od karku, poprzez barki, plecy, nadgarstki aż do pięt.. Dysze do masażu powinny być skierowane na najbardziej czułe partie ciała, odmładzają kark, ramiona, plecy, nadgarstki i pięty.

    Dodatkowym udogodnieniem spotykanym w nowoczesnych wannach SPA są podgłówki z regulacją wysokości oraz wymiennymi minidyszami kierunkowymi. Regulowany podgłówek (pięć różnych wysokości położenia) pozwalający dostosować się do wzrostu poszczególnych użytkowników. Regulowane minidysze podgłówka pozwalają na dopasowanie masażu do indywidualnych potrzeb użytkownika, złagodzenie dolegliwości i rozmaitych bólów. Można, zatem, niezależnie od wzrostu użytkowników odpowiednio ukierunkować wir strumieni na mięśnie szyjne powodujące szczególny ból.

  • Jak utrzymać temperaturę i czystość wody ?

    Tak jak wspomnieliśmy na wstępie wanny SPA są przystosowane do całorocznej pracy na dworze (nawet przy dużych mrozach).

    Wanny SPA są opracowane tak, by przetrwać wyjątkowo długi żywot i wytrzymać lata częstego użytkowania i stosowania produktów chemicznych.

    Dlatego należy wziąć pod uwagę czystość i ogrzewanie wody. System utrzymywania wody powinien gwarantować wydajną i ciągłą filtrację, ogrzewanie wody. Najnowsze systemy są nawet wyposażone w ozonator wody, przez co ograniczone jest też zapotrzebowanie na stosowanie produktów chemicznych.

    Niemniej ważną sprawą, szczególnie w obiektach publicznych, którą należy rozważyć jest bezpieczeństwo i trwałość wanny. Tworzywo wykorzystywane do konstrukcji niecki powinno być wyjątkowo trwałe i praktyczne. Najbardziej renomowane firmy oferują gwarancje nawet 10-letnią na niecki wanien SPA. Powinien być to materiał o drobnej strukturze, praktycznie nieporowaty, odporny na zaplamienia, pleśń i glony. Powinny być wykonane z materiału antypoślizgowego.

    Poza tym należy zwrócić uwagę na takie elementy jak:

    • dobrą izolację wanny, co znacznie zmniejsza straty ciepła, podczas gdy wanna jest nieużywana, a tym samym obniża koszty użytkowania,
    • możliwość dowolnej konfiguracji dysz do masażu.
  • Czy można sterować hydromasażem ?

    Wszelkie bóle i dolegliwości ustępują. Mięśnie rozluźniają się. W takiej wannie można beztrosko odprężyć się i przenieść w wygodny świat pełen uspokajających muśnięć ruchu ciepłej wody. Niezależnie od wzrostu, wyglądu zewnętrznego i ulubionej pozycji przyjmowanej przez użytkowników podczas masażu, wanny SPA zostały opracowane w taki sposób by sprzyjać rozluźnieniu i odprężeniu wszystkich mięśni. Sekretem tej niesamowitej wodnej terapii jest system strumieni i wszelkich funkcji sterowniczych, w które wanna z hydromasażem Dimension One jest wyposażona.

    Wanny SPA są wyposażone w panele sterujące, kontrolujące hydromasaż. Nie trzeba przesuwać ciała spod jednego pod drugi strumień. Istnieją różne możliwości zaprogramowania masażu. Można również dostosować programy masażu do osobistych potrzeb.

    Wanny posiadają specjalne zawory selekcyjne umożliwiające regulację i sterowanie działaniem przepływu wody w kierunku odpowiednich części wanny. Oznacza to, że masaż może się odbyć w dowolnym, wybranym przez użytkownika miejscu wanny.

    Wymienne, regulowane dysze pozwalają dostosować ciśnienie wody, tak aby otrzymać maksimum komfortu i zająć się każdym mięśniem z należną mu uwagą. Dysze wirujące umożliwiają nawet regulację natężenia wody, szerokość strefy masażu i szybkość dla masażu łagodnego lub bardziej pobudzającego. Są one dostępne w różnych rozmiarach, każda umieszczona w ten sposób by oddziaływać na poszczególne grupy mięśni.

    Najnowsze modele wanien SPA są wyposażone również w silne strumienie wody o mocy 100 galonów na minutę. To doskonały masaż obolałych nóg i stóp. Pięty, kostki i nogi odżyją dzięki strumieniowi wody.

  • Jak prawidłowo obsługiwać wannę Dimension One Spas ?

    Wanna SPA jest wystarczająco "inteligentna", by móc funkcjonować praktycznie bez niczyjej pomocy, jest również na tyle "wszechstronna", by zagwarantować swoim użytkownikom ogromny wybór opcji wodnej terapii.

    Proste cyfrowe sterowanie, pozwala na programowanie i uaktywnianie funkcji wanny za naciśnięciem przycisku. Centurm sterowania precyzyjnie wskazuje jak należy ustawić dostępne funkcje, takie jak czas trwania cyklu filtracji, godzina uruchomienia i ilość cyklów. Na wyświetlaczu panelu informacyjnego pojawiają się również informacje dotyczące stanu i funkcjonowania wanny z hydromasażem.

    Po zaprogramowaniu można zablokować dostęp do funkcji programowania wanny, tym samym zabezpieczyć przed przestawieniem poszczególnych funkcji przez dzieci czy osoby niepożądane.

    System automatycznie uruchamia minimalną filtrację i odpowiednie programy diagnostyczne w celu utrzymania czystej i bezpiecznej wody; jeśli ustawione funkcje nie odpowiadają użytkownikom, można je oczywiście zmienić. Jeśli jedna z funkcji lub jeden z elementów wanny nie działa, w niemal każdym przypadku wanna automatycznie zdiagnozuje istniejący problem co pozwoli na podjęcie odpowiednich działania aby mu zaradzić i uniknąć wzywania serwisu posprzedażnego. Istnieje możliwość inwersji wyświetlacza informacyjnego w ten sposób by móc odczytać pojawiające się na nim informacje bez konieczności wychodzenia z wanny.

    W kwestii oczyszczania wody, najnowsze wanny oferują technologię dwustopniowego ozonowania pozwalającą zachować czystość i przejrzystość wody minimalizując użycie środków chemicznych. Systemy zastosowane w wannach SPA oczyszczają wodę przy użyciu minimalnej ilości produktów chemicznych. Niezależnie od wybranego modelu wanny, użytkownicy mają do czynienia ze 100% i całkowicie automatyczną filtracją i ogrzewaniem, bez konieczności ustawiania czasu i naciskania przycisków. Filtry są łatwo dostępne, dlatego też ich czyszczenie jest bardzo proste.

    Większość producentów wanien SPA oferuje ogromny wybór rodzajów wykończenia i oświetlenia. Dzięki temu istnieje możliwość stworzenia niepowtarzalnego wyglądu harmonizującego z charakterem patio lub ogrodu.

Jeśli nie możesz znaleźć odpowiedzi na nurtujące Cię pytania zapraszamy do kontaktu z Koperfam (link do formularza) lub Twoim najbliższym Przedstawicielem Koperfam.